Den Alerdinck, De Cockhof, en o ja, die Zeedijk langs de Zuthemerweg, prachtig om daar te wandelen, maar met in mijn achterhoofd dat er iets mysterieus mee was. Waarom daar een dijk tegen de Zuiderzee? En waren hier ook niet conferenties gehouden om de Koude Oorlog te beëindigen? Ach, beetje lachwekkend toch?
Van de andere kant: die IJssellinie bij Olst bleek ook allemaal waar. Daar ben ik nog met Russische collega’s van de Universiteit van Moskou langs gereden: “Kijk, die hebben we aangelegd omdat we bang waren dat jullie ons zouden aanvallen.” Verbaasde blikken.
Zou zoiets dan toch ook aan Den Alerdinck kleven? Het mysterie is nu definitief opgelost, dankzij de topthriller die Deventenaar Almar Otten er over schreef en er de Diamanten Kogel mee won, de Belgische prijs voor beste misdaadroman van het jaar. Nooit zal een wandeling over de prachtige paden van Den Alerdinck nog hetzelfde zijn, nu ik weet dat hier toch zeker een heel klein beetje de kiem is gelegd voor het einde van de Koude Oorlog.
Geheel in de stijl van het boek liep ik Otten dom toevallig tegen het lijf op de Gardenesta eind mei op het landgoed, een van de manieren van eigenaar Wouter de Koning om het landgoed rendabel te houden. De dochter van de baron wilde met mij op de foto en zoog me zo analoog het boek het mysterie in. Want via de foto verleidde ze me naar de boekenstand van Otten. Een week later heb ik de roman in een adem verslonden.
Almar Otten is schrijver. Wouter de Koning is eigenaar van Den Alerdinck. Een goede verdeling van wapenfeiten, want De Koning is geen schrijver, ook geen lezer, hij is meer de man die verhalen vertelt, graag verhalen vertelt, die een ander dan eventueel maar aan papier moet toevertrouwen. En dat deed Otten. Hij was vooral geïnteresseerd in verhalen over de Alerdinck Conferenties die toenmalig eigenaar Frank Lurvink er organiseerde. Lurvink was als slimme zakenman schathemeltje rijk geworden, kocht – via omwegen – de havezathe, zette er een nieuwe poort voor en wilde vervolgens iets goeds doen voor de wereld. Als privé-persoon zette hij in de jaren 80 de conferenties op. Met allemaal politici, zakenmensen en mediamensen die ertoe deden, uit de Sovjet-Unie en uit de VS, en verder was er niemand welkom binnen de poorten. Behalve dan Joost Voorhorst, van een paar boerderijen verderop, vriendje van een neefje van de kasteelheer, die stiekem foto’s lag te maken als een ware paparazzi in de bosjes langs de slotgracht.
Otten hoorde de verhalen van De Koning aan en maakte er een roman van. In Het Alerdinck Mysterie zijn de waar gebeurde verhalen vermengd met fictieve toevoegingen. Maar gaandeweg wist ik niet zeker meer wat fictie en wat non-fictie was. Daar moeten we Otten nog maar eens over aan de tand voelen. Maar vooralsnog ga ik ervan uit dat een flink deel van het mysterie op waarheid berust. Dat maakt de havezate en zijn omgeving alleen maar interessanter.
Het Alerdinck Mysterie gaat over de Koude Oorlog, over het tsarendom van Rusland, het communisme in relatie tot het kapitalisme, over relaties op familieniveau. We krijgen een spiegel voorgehouden over macht en rijkdom tegenover hard werken arm zijn. Vanuit Rusland bezien is dat in Nederland slecht geregeld!
Het boek beleefde in maart van dit jaar zijn eerste druk.
In mei was de tweede druk al op de markt. Die verschilt aanzienlijk ten aanzien van de eerste, en toch gaat het in woorden maar om één zin. De slotzin, ik zal hem niet helemaal citeren om het plot niet te verklappen: ‘een week later […] viel Poetin de Oekraïne binnen.’
Vluchtelingen van die oorlog worden nu vijf kilometer verderop, aan de andere kant van Heino, opgevangen in het Summercamp.
Het boek is te koop door:
Een boekhandel in Deventer, Zwolle, Heino, Olst, Gorssel, Wijhe of Twello te bezoeken.
Almar Otten een mail te sturen: almar.otten@gmail.com
Te bestellen bij bol.com.
