Linkse wolken, brandende fakkels, veestapels; we hebben het over van alles gehad in de aanloop naar de verkiezingen van 15 maart. Maar niemand sprak over het doemscenario dat zich nu onder onze ogen voltrekt. Een realiteit waaraan in 2050 meer mensen overlijden dan aan kanker nu. En een ramp die onze Waterschappen kunnen helpen voorkomen. Het is tijd om te praten over AMR.
Door Ton van Remmen
AMR, oftewel Anti-Microbial Resistance, oftewel antibioticaresistente bacteriën, virussen, schimmels en parasieten vormen één van de grootste bedreigingen voor de mens. Van alle infectieziekten die we kennen zijn degenen veroorzaakt door AMR nu al de grootste doodsoorzaak. Dat zeg ik niet, dat zegt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die in 2020 alarm sloeg.
Antibiotic resistance is rising to dangerously high levels in all parts of the world…..Without urgent action, we are heading for a post-antibiotic era, in which common infections and minor injuries can once again kill. [WHO]
Ons gebruik van antibiotica loopt namelijk uit de hand bij mens en dier. Via afvalwater van huishoudens, boerderijen, ziekenhuizen, verzorgingstehuizen en geneesmiddelenfabrieken wereldwijd lekken antibioticaresten ons oppervlaktewater in. Het gevolg? Antibiotica resistente micro-organismen en hun resistentiegenen verspreiden zich overal door het water.
En dat gebeurt niet alleen in anonieme Aziatische rivieren. Ruim 80% van het Nederlandse oppervlaktewater voldoet niet aan Europese waterkwaliteitsnormen. Ieder jaar belanden in ons land meer dan 190.000 kilo medicijnen in ons oppervlakte water. In februari stelden het RIVM en de Universiteit van Maastricht dat slaapmiddelen, antidepressiva en antipsychotica in ons water dieren en planten in gevaar brengen. Afvalwater van huishoudens en ziekenhuizen vormen een belangrijke bron van antibioticavervuiling.
Wanneer we hier niets aan doen is het toekomstbeeld gitzwart. Besmetting met een antibioticaresistente bacterie zorgt voor onbehandelbare infectieziekten en beperkt het effect en mogelijkheden van bijvoorbeeld operaties. Dat kost wereldwijd nu al 4300 levens per dag, maar het WHO verwacht dat in 2050 iedere 3 seconden iemand overlijdt aan de gevolgen van AMR. 10 miljoen mensen per jaar. Meer dan nu aan kanker overlijden, voorzichtig geschat. Infectieziekten zijn bijvoorbeeld een van de grootste veroorzakers van kindersterfte. En dan hebben we de gevolgen voor dieren en planten en de economische schade van honderden miljarden euro’s nog niet eens besproken. (bron: The Lancet)
Er zijn echter twee lichtpunten. Het eerste lichtpunt is dat we al over de technieken beschikken om de grootschalige verspreiding van AMR tegen te gaan. Door technieken te combineren zijn we nu al in staat medicijnresten en resistentiegenen te verwijderen uit water en te voorkomen dat het in ons oppervlaktewater terechtkomt. In het bijzonder wanneer we deze technieken bij de bron (bijvoorbeeld ziekenhuizen en geneesmiddelenfabrieken) en bij rioolwaterzuiveringen plaatsen. Afgezet tegen de potentiele ecologische, humane en economische schade, is de investering bescheiden.
Daardoor komen we automatisch bij het tweede lichtpunt: nu hebben we nog de mogelijkheid om het tij te keren. Maar dan moeten we wel nu in actie komen. De technologie is beschikbaar. Het is nu aan de politiek om in actie te komen om de schade te beperken. Politieke partijen moeten de urgentie zien, de problematiek begrijpen en de komende jaren investeren in oplossingen die voor handen zijn. Laten wij ze daarbij helpen. Op wie je ook stemt op 15 maart, laten we samen eisen dat ze in actie komen tegen dit gevaar voor miljoenen mensen. Laten we er samen voor zorgen dat we het na de verkiezingen wél over AMR gaan hebben.
Ton van Remmen is eigenaar van Van Remmen UV Technology
HierinSalland onderhoudt het dossier water, samen met Van Remmen UV Technolgie
De waterzuiveringen zijn het rioolputje van Nederland. De maatschappij bepaald wat er in het putje terechtkomt.
Uit eigen ervaring weet ik dat er al jarenlang heel veel aandacht is voor AMR in rioolwater en er ook diverse proefprojecten zijn geweest en nog bezig om effectief deze stoffen te verwijderen.
Veel belangrijker is dat er aan de voorkant minder medicijnresten in het afval en oppervlaktewater terecht komen. Dan komen wij de artsen, dierenartsen, apothekers en farmaceuten uit. Wanneer deze bewegen en dat er veel minder medicijnen worden verstrekt hebben wij een dubbelwinst waar de gehele maatschappij en natuur gezonder van blijft.