Ik heb een slowcooker gekocht op advies van een lieve vriendin. Een apparaat dat belooft dat je zonder moeite als een chef eet.
Gooi wat ingrediënten in de pot, zet ’m op zes uur laag, en voilà: het hele huis ruikt alsof ik uren heb staan zwoegen. Op de dag dat deze belofte binnenvloog, begon ik meteen aan mijn slowdown ervaring.
De eerste keer voelde ik me een alchemist. De tweede keer een gokker, toen mijn chili de textuur van beton kreeg. Maar niemand klaagde – “het proces is belangrijker dan de uitkomst,” zei ik wijs.
Ik ben om en sta inmiddels op de snelweg van het huishouden op de vluchtstrook …met een machine die trots is op… langzaam zijn. De coaching van mijn vriendin bleek goud waard.
Ik snap het. De slowcooker is geen keukenapparaat; het is een les in geduld. Terwijl de wereld rent, pruttelt hij.
En het mooiste? Wie langzaam kookt, eet sneller.
Website Proper Art
© Proper Art/ Stichting Hier in Salland
