Deze week werd er gestemd over het toelaten van Glyfosaat. Een bestrijdingsmiddel dat alles wat groen is boven het maaiveld, vernietigd in een gele troosteloze massa. Wat er onder het maaiveld gebeurt is ook desastreus voor drinkwater, bodemleven en biodiversiteit.
Vorige week nog promotie artikelen over de onmisbaarheid van Glyfosaat in media, geschreven door 2 medewerkers van Wageningen University (WUR). Opzienbarend dat een giftig, en in opspraak, bestrijdingsmiddel glyfosaat zo’n podium krijgt van de media, nu bijna iedereen ervan overtuigd is dat het per direct verboden moet worden.
Vanuit de kant van de WUR wel logisch, want Bayer en Syngenta zijn kind aan huis bij de WUR. Louise Fresco, de ex voorzitter van de raad van bestuur van Wageningen University & Research (WUR), zit in het bestuur van chemie- en zadenbedrijf Syngenta. Teksten als “een verbod hierop zal slecht uitpakken voor mens en milieu” liegen er niet om. Zou het zo zijn dat “wiens brood men eet, diens taal men spreekt” hier van toepassing is?
Ook LTO, wil niet van het gif af. Zij stellen al 40 jaar achter de schermen alles in het werk om pesticiden vrij baan te geven en uit te breiden. Naar buiten toe worden boeren gehersenspoeld dat een teelt zonder pesticiden onmogelijk is. Naar de consument toe worden marketing praatjes de wereld in geholpen dat er helemaal geen problemen zijn met bestrijdingsmiddelen, dierwelzijn, vervuilde bodem en drinkwater. Er worden cursussen georganiseerd voor boeren zodat zij een gelikt verhaal kunnen vertellen.
Glyfosaat wordt in de “gangbare” landbouw als onmisbaar aanbevolen en gebruikt om grasland, gewassen en groenbemesters dood te spuiten. Het gewas sterft af en het weiland of groenbemester wordt geel van kleur. Boeren worden dagelijks bestookt door de landbouwmedia en erfbetreders met de mededeling dat het onmisbaar is. Terwijl het steeds duidelijker wordt dat het schadelijk is voor de toekomst van de aarde, maar ook voor onze gezondheid als mens. Denk aan Parkinson, Alzheimer en Kanker. Dat we het middel terugvinden in de lucht, bodem en grondwater deert voorstanders niet. Zelfs in drinkwater, bier, melk zit het, ja ook in de urine van de mens kom je het tegen!
Als biologisch boer gebruiken wij al 30 jaar geen drup bestrijdingsmiddel, ook niet de z.g. natuurlijke middelen. Deze zijn net zo schadelijk voor het milieu als de chemische middelen.
Glyfosaat is onnodig. Graag wil ik uitleggen hoe de biologische boer, maar ook al een aantal niet-bio boeren, te werk gaan zonder glyfosaat. Wij gaan het gewas, grasland of groenbemester, klepelen met een klepelmaaier voorop de trekker, en achter de trekker een werktuig welke de zoden oppervlakkig fijn maakt en het gesnipperde gewas vermengd met de bovenlaag van de aarde. Dat apparaat kan zijn een frees, schijveneg of Vribrocat.
Na deze bewerking is het land geschikt om geploegd te worden. Op deze manier lukt het uitstekend om op een duurzame manier de zode te bewerken, zonder giftige pesticiden.
Boeren in harmonie met de natuur.
Jan Overesch, u hebt niet gelijk over glyfosaat dat dit door de normale boeren wordt gebruikt. Zodat er veel in het water komt.
Maar het ligt aan de wasmiddelen industrie. Zie artikel in scientas.nl
Meeste glyfosaat komt niet van de boeren, maar van middel wat je dagelijks gebruikt.
Klopt niet Lidy wat je zegt. In dat artikel staat niet wat je beweert. Er is verschil tussen rivierwater en grondwater.
In scientas.nl staat dat het glyfosaat in rivieren (voor een essentieel deel) door wasmiddelen komt. Daar staat niets over glyfosaat in grondwater. Daar staat ook niets over Parkinson, de neurologische ziekte die heel veel bij boeren voorkomt die het gif spuiten. Van glyfosaat in rivierwater krijg je gen Parkinson, van glyfosaat dat je zo maar rondspuit in de lucht wel.
Bij windmolens zeggen we: ze zeggen dat je er ziek van wordt, ook al is al bewezen dat dat niet zo is, dus we zijn tegen.
Bij landbouwgif zeggen we: ze zeggen dat je er ziek van wordt, maar het is nog niet definitief bewezen, dus laten we het maar doen.