Vanaf de parkeerplaats bij het Dalfser station ga ik maar eerst rechtsom richting Rechteren. Kijk daar rechts het 14e -eeuwse kasteel en in de uiterwaarden die mooie rechte laantjes met mooie knotwilgen, essen en langs de iets hogere percelen staan zomereikjes. Oei, kijk daar, het bord ‘Pont uit de vaart’. Jammer, dan maar terug richting Vechterweerd.
Langs de hele veldweg tot aan de Blauwe Bogen Brug staat een mooie meidoornhaag. Prima voor insecten, vogels, zoogdieren én het milieu. Daarachter is zojuist het laatste perceel mais, in dit geval gebruikt als korrelmais, gedorst en gemalen. Rechts vliegen graspiepers op en daar een watersnip. En daarginder komen meerdere slierten grauwe ganzen naar beneden. Aan de overkant pal naast de ijsbaan woont onze schaatsheld Erben Wennemars.
Wanneer ik eenmaal over de mooie Zuidelijke Vechtdijk loop met die mooie oude Vechtarmen en mooie kolken zie ik in de verte enkele mensen in blauwe tenues met opschrift ‘Schone Rivieren’ bezig met het verzamelen van afval. Nieuwsgierig geworden loop ik door het ruige gebied tussen de Gallowaykoeien naar hen toe en vraag naar de bekende weg.
“Nou meneer, we zijn vrijwilligers van de ‘Schone Rivieren’. ’Schone Rivieren’ is een samenwerkingsproject waar ook IVN natuureducatie aan meedoet en onze gezamenlijke ambitie is om de toevoer van plastic via de rivieren bij de bron tegen te houden. Om inzicht te krijgen verzamelen we twee maal per jaar op vaste proefstukken van honderd bij vijfentwintig meter direct naast de rivier afval en proberen we de samenstelling en herkomst van het plastic vast te stellen om bedrijven hierop aan te spreken.”
En op dit proefvlak zit aan het eind net een picknickplaats. Naast ander voornamelijk plastic rommel vinden ze in dit stuk toch ook nog even zo’n vijfentwintig verdwaalde koffiebekers. Tja, alle kleine beetjes helpen, ik bedoel maar. Chapeau hoor!
Zo, nu nog snel even een plaatje bij de misschien wel de mooiste rivier van Nederland en dan snel naar huis maar weer….