Als we bij Arjan Pronk thuis op de koffie zitten voor een verhaal over zijn eerste boek wordt er een pakketje bezorgd. De ‘proefdruk’ van de nieuwe elpee van zijn band Pronk. Nog een wit label erop, Mayonaise gaat ie heten.
Wanneer die uitkomt? “Wachten op het goede moment. Dat is moeilijk te kiezen door corona. En alle bands willen nu tegelijk een album uitbrengen, dus is er ook nog een levertijd op vinyl. Je moet bijna een glazen bol hebben om het momentum te zien.” Nu hebben ze in Luttenberg wel een plek waar de aardstralen ook Arjan een lichter gevoel geven. “Maar daar hebben ze pas een paar keien neergelegd. Ik vreesde voor een Efteling maar het lijkt mee te vallen. Mensenpis….” Dat tekent Arjan Pronk. Voer met hem gerust een goed gesprek over aardstralen en UFO’s, maar maak daar in godsnaam geen poeha van. Dat ‘god’ met een hoofdletter moet, vindt hij trouwens ook onzin.
Liefst zou hij ook geen reclame voor zijn boek maken, maar ja, hij moet ‘m wel aan de man brengen natuurlijk. “Op de eerste dag al honderd stuks verkocht. Gelukkig maar.” En dan te bedenken dat het beste nog moet komen. “Ik denk dat mijn tweede boek beter wordt. In dit boek staan een paar verhalen, waar ik geloof ik een joint erbij moet leveren,” zodat je tussen de woorden en de zinnen door de boodschap snapt. Rauwe verhalen zijn het soms, maar wel gewoon uit het leven gegrepen, of beter: hoe we het leven eigenlijk leven, zonder al die opsmuk voor de buitenwacht. “De verhalen die ik nu schrijf zijn wat anders van toon.” Iets minder absurdistisch. Er liggen er al weer dik vijftig te wachten om verzamelend te worden in een boek. En een kinderboek speelt ook in zijn brein.
De beroeps-bassist van diverse Sallandse rockbands die verhalen is gaan schrijven. Corona gaf hem alle tijd. Van vijf keer in de week voor duizenden mensen optreden met Bökkers naar een keiharde culturele lockdown. “Zeiden ze bij de gemeente dat er wel meer hun hobby waren kwijt geraakt…”
Directe aanleiding voor de eerste column was een bericht op DuurzaaminSalland van de provincie Overijssel dat ze een miljoen bomen gingen planten. Arjan reageerde dat hij al jaren bomen plant, stiekem, overal in Luttenberg: “Ik ben een soort bomenguerrilla… euh man. We zouden het ruilverkaveling-slachtoffergebied Salland moeten herstellen. We lopen vaak gênant te koketteren met betrekking tot dat fantastische coulissen-landschap, maar daar is maar verrekte weinig van over. Ik zou schrikken wanneer ik als toerist nietsvermoedend deze kant op kwam. […] Ook opvallend: het volk dat hier woont… Genade, wat een deprimerende erven. Zie Raalte Noord eens aan je rechterkant opdoemen met Lemelerveld en Luttenberg in je nek. Foi toch, een ratjetoe aan lelijk alfa-aap-gepruts. Een zoom van groen erlangs en hoppa!”
Zo’n criticaster wilde DuurzaaminSalland er wel bij hebben. Als je verantwoordelijk bent voor de tekst van ‘Annie uut de bochte’ en ‘Kanaries’, dan kun je ook columns schrijven immers. “Nou verdomme dan mar, hier heb ie d’r iene,” appte Pronk de redactie en sindsdien wordt er iedere week eentje gepubliceerd. Niet op DuurzaaminSalland, maar op OpinieinSalland, want daar waar de bassist Pronk de band ritmisch bij elkaar houdt, ontregelt hij de boel juist met zijn columns.
Zijn hersenspinsels verschijnen sindsdien wekelijks, op zijn eigen Pronkstuk-site en inmiddels op CultuurinSalland, want inderdaad zijn de columns veranderd door de tijd heen. Het is echte literatuur geworden. Onnavolgbare proza waar tante Diny niet zijn tante Diny is, maar wat haar overkomen is wel tegen autobiografie aanschuurt.
Zoals Tommy Wieringa in De Heilige Rita over het oosten schrijft en Showroom vroeger zonderlinge streekgenoten voor de camera had, zo gaan Pronk’s verhalen in Kil ook over hier, over hoe hier het leven is als je netjes en onecht er af haalt.
Bestel het boek via pronkspul.nl, hans@fagus-uitgeverij.nl, info@smulbaai.nl en bij diverse boekhandels in de regio.
Geniet er van. Maar lees ze niet ze niet allemaal achter elkaar weg. Dat hou je niet vol. Misschien iedere keer een column als je op de wc zit? Naar verluidt zijn de meesten daar ook geschreven.
