“Al 24 jaar best leuk” staat te lezen op de website van het Lil’Hill-festival en ‘best leuk’staat er ook op de muntjes, die voornamelijk omgezet worden in bier. Dit jaar scheen de zon gezellig op de flank van de Luttenberg, op het land van Norp, waar het knusse muziekspektakel al een paar jaar gehouden wordt. Voorheen was dat op de ijsbaan.
Een groepje enthousiaste muziekliefhebbers organiseert dit festijn, waar bij ze vooral hun eigen muzikale voorkeur volgen. Dit wordt even door mij aangenomen, het hoeft niet zo te zijn, maar ja, uw correspondent is dan ook al ruim de hitgevoelige leeftijd gepasseerd. ‘Wat deed je daar dan?’ kunt u zich afvragen. Ik had twee redenen om het festival met mijn aanwezigheid op te luisteren; het ophalen van de zogenaamde verdubbelaar (een joker voor de Dorpsquiz die later dit jaar gehouden wordt) en ik moest EHBO staan, de late dienst tot afloop. Dat eerste was een hele goede zet van de organisatie om velen te lokken die ander niet zouden komen. En dan is de entree tot 19.00 uur ook nog eens gratis, dus leuk voor jonge gezinnen: de kindertjes op het springkussen, de ouders met een biertje op een strobaal
De aankleding van het terrein is geinig en kost weinig. Catering van lokale snackboer en verder allemaal vrijwilligers. Een heel relaxed sfeertje, zonnetje en wolkje, zelfs nog een mooie regenboog in de blauwe lucht te zien. Als ik voor de tweede keer op de weide kom is het elf uur ’s avonds en zijn de lampjes aan en staat de volumeknop flink opgedraaid. Mensen kijken is altijd mooi, zeker als je nuchter tussen de feestgangers van diverse pluimage loopt. Ik had al een hele tijd niet zoveel dreadlocks gezien! Met verbazing kijk ik naar het woeste gespring op de woeste gitaarklanken. Dat heet een moshpit, wild, maar zonder agressie tegen elkaar opspringen en beuken, maar ook meteen iemand oprapen die gevallen is. Ik herinner me dansles toch heel anders… Ook in de hangar van golfplaten staat iedereen te dansen bij de dj, net als in de dicotainer: een oude zeecontainer waarin zo’n 20 feestgangers zweterig op en neer springen. Plezier is wat telt, en dat hebben ze! En ik ben superblij met mijn oordoppen.
De EHBO-dienst verloopt vrij rustig. Een jongen haalt zijn hand open als hij in de tentpalen wil klimmen en een ander wordt door pa en ma opgehaald na te veel alcoholconsumptie. Als de band de boxen weer in het busje pakt, de bierkraan dicht gaat en de platenkoffer ook, zit ook mijn dienst erop.
Het was weer een geslaagde editie!
