Hasan Kaddour: De telefoon werkt nog

In de jaren veertig van de vorige eeuw, toen Syrië nog enigszins democratisch was, vond de eerste militaire staatsgreep plaats en een officier genaamd Hosni al-Zaim nam het presidentschap van het land op zich.

Een van de eerste dingen die hij deed was een militaire auto sturen om een ​​afgevaardigde van het parlement te halen die hem en zijn beleid had bekritiseerd. De afgevaardigde kwam uit de stad Aleppo, en de afstand  tussen de woonplaats plaats van de president in Damascus en Aleppo was meer dan 400 km. Toen ze de volksvertegenwoordiger voor Imam Hosni al-Za’im brachten, begon deze de man op militaire manier uit te schelden met obscene woorden en schold net zolang door tot hij een beetje afkoelde. De hulpsheriff zei tegen hem: “Meneer de president, omdat u een beleid van bezuinigingen bent begonnen, zou het dan niet beter geweest zijn om op te bellen om deze warme boodschap te vertellen, zodat de staat al deze verspillingen om mij hierheen te brengen kon besparen?”

Ik weet niet waarom ik me dit verhaal herinnerde terwijl ik terug reed van Zwolle naar Olst

We hadden een afspraak om mijn tweelingkinderen te laten vaccineren, deze keer in Zwolle. Het was een vaccin tegen tuberculose, voorzover ik begreep uit de vele papieren die ik kreeg. Voor elk kind aparte post met veel papieren!

Ik had hiervoor een belangrijke afspraak afgezegd en we belden de vriendin die ons helpt oppassen op de kinderen wanneer we een dringende afspraak hebben. Zij veranderde ook al haar afspraken zodat ze voor ons oudere kind kon kon komen zorgen die thuis zou blijven. Het belangrijkste is dat we alle procedures voor deze afspraak zorgvuldig hebben doorgenomen, want het is natuurlijk wel in de hoofdstad Zwolle en niet in ons vredige dorp.

We waren er ’s ochtends keurig op tijd. Wel raakten we een beetje verdwaald omdat de GPS ons naar een plek leidde om de auto te parkeren en het gebouw waar we moesten zijn  zich aan de andere kant bevond.

Het belangrijkste was dat we na deze probleempjes aankwamen met onze tank (zo noemen wij onze tweeling- kinderwagen, hij lijkt op een militaire tank. Een gepantserde Russische!) We gingen eindelijk het gebouw binnen. Er was een aardige receptioniste die ons uitlegde hoe we de lift moesten bedienen, de eerste lift die ik ooit in mijn leven zag!

Je moet je je vinger op het verdiepingsnummer houden totdat je deze bereikt en als je niet meer drukt, stopt de lift en moet je opnieuw drukken. Er volgde wel een angstwekkende worsteling met de lift (wel met een ‘ontspannend’ muziekje erbij) waarbij we zelfs de alarmknop hebben ingedrukt. Naar tussenkomst van de receptioniste bereikten we gelukkig na een strijd van leven op dood de gewenste afdeling. We konden eindelijk binnenrijden met onze militaire tank.

Er waren twee heel, heel aardige vrouwelijke medewerkers (ik denk dat de tweede een stagiair was) en met een vriendelijke glimlach zeiden ze: “Nou, dat zijn dus de kinderen? Aram, Mazen, goed!”

Met dezelfde vriendelijke glimlach vroeg de medewerkster mij: “Komt uw vrouw uit Marokko?” Ik zei haar dat mijn vrouw uit Marokko kwam maar al sinds haar 17e jaar in Spanje opgroeide. Ze vroeg of wij onlangs nog in Marokko geweest waren en ik zei nee? Oké zei ze, ben je van plan eerdaags daarheen te gaan? Ik ontkende dat en toen zei ze dat we dat vaccin dan niet nodig hadden en de uitnodiging dus niet nodig was.

Nieuwsgierig vroeg ik haar “en als we toch zouden gaan?” Ze antwoordde dat we dan wel beter de vaccinaties konden nemen.

En dus verlieten we het gebouw zoals we het binnengingen, met veel vriendelijkheid en glimlachen. Ook met veel vragen, waarvan de belangrijkste was of het niet beter geweest zou zijn als ze deze vragen telefonisch gesteld zouden hebben? Dan hadden ze niet al die papieren hebben hoeven sturen en hadden wij niet de autokosten moeten betalen. Uiteindelijk heeft mijn vrouw maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om twee pyjama’s voor de kinderen te kopen bij de Primark, zoals ze dat gewoonlijk in Zwolle doet.

Maar een telefoontje was echt makkelijker geweest!

Maar bureaucratie de bureaucratie in Nederland is nog altijd duizend keer beter dan in het corrupte Syrië, dat geregeerd wordt door Bashar al-Assad.