Dit programma kwam afgelopen week voorbij op ARTE-TV. Een echte eye-opener.
Wat is Uhudler
Het gaat in de documentaire over een heel oud wijndruiven-ras, dat ten zuiden van Wenen in het Burgenland wordt verbouwd. Het is een ras dat opgekweekt wordt uit zaad van de ouder-planten. De Uhudler schijnt een goede kwaliteit wijn te geven en heeft nog meer kwaliteiten. Het ras is o.a. resistent tegen de meeste druiven-kwalen en heeft daarom geen bestrijdingsmiddelen nodig. Dat zou dus een groot voordeel kunnen zijn.
Mocht u nu, ondanks die rare naam, nieuwsgierig geworden zijn naar deze wijn en naar de slijter rennen, dan zult u teleurgesteld zijn. Uhudler wordt hier niet verkocht, het mág hier niet eens verkocht worden. Het mag uitsluitend verkocht worden in het Burgenland. Stel je voor, dat deze wijn populair zou worden, dat overal deze van nature biologische wijn voet aan de grond krijgt, dat kost de chemische industrie scheppen geld!
Europees parlement
Het heeft een heleboel overtuigingskracht van de weinige wijnbouwers gekost in het Europees parlement opdat dit ras niet geheel verboden zou worden. En inderdaad, met een kleine truc lukte het de weinige wijnbouwers om dit ras te mogen blijven verbouwen. De lobbyisten hadden het bijna gewonnen. De Uhudler-wijnbouwers mogen de EU dankbaar zijn op hun blote knieën dat ze dit ras mochten redden. Zou dat niet andersom kunnen? Moeten we niet met z’n allen die wijnbouwers dankbaar zijn? Maar nee, de lobbyisten zullen wel dankbaar zijn, dat Uhudler uitsluitend in Burgenland verbouwd mag worden. En dat de andere wijnbouwregionen blijvend onder een deken van bestrijdingsmiddelen liggen. Waarlijk een grootse prestatie van die lobbyisten, daar kunnen ze met z’n allen een glas op klinken, op dit succes.
Pesticiden
In 2008 hadden milieuorganisaties al aangetoond dat 99% van de in totaal 124 geteste druivenmonsters pesticiden bevatten. Een monster bevatte gemiddeld 7 verschillende pesticiden en 20% van de geteste monsters bevatte zelfs meer dan 10 stoffen, waaronder ook enkele verboden stoffen.
Mocht u nu nog de overtuiging hebben dat de politiek, de chemische industrie en de onderzoekers (voor zover daar nog verschil in zit) hun uiterste best doen om de bestrijdingsmiddelen overbodig te maken, wat blijkbaar steeds niet lukt, dan kunt u deze documentaire kijken en oordeel zelf. Dan weet u weer hoe de vlag erbij hangt.
Bekijk de documentaire
Regelmatig komt een gesprek op bestrijdingsmiddelen. Ik vertel dan, hoeveel er wordt gespoten op het platteland. De “anderen”, die meestal niet op het platteland wonen reageren dan verbaasd en ongelovig:
“ik dacht dat er niet meer gespoten werd”
“ik dacht dat er juist minder i.p.v. meer gespoten werd”
“bij ons in de buurt wordt niet gespoten”
Gif verdwenen?
Sinds er niet meer met gif of bestrijdingsmiddelen mag worden gespoten maar alleen nog met plantenbeschermingsmiddelen, lijkt het gif te zijn verdwenen. Hoe is dit mogelijk?
Welk bureau houdt zich bezig met het verzinnen van zulke versluieringsteksten, zodat opeens een groot deel van de Nederlanders gelooft, dat plantenbeschermingsmiddelen niet giftig zijn? Ooit verzonnen die bureaus misschien leuke TV-reclames over bijvvoorbeeld pindakaas. En dan ontdekken ze dat het veel meer geld oplevert als je kunt verzinnen, dat gif en bestrijdingsmiddelen opeens gewasbeschermingsmiddelen moeten heten. En kijk eens hoe goed het werkt. Nog een scheutje verplicht optimisme erbij en geen TV- of radioprogramma durft nog het woord of het onderwerp “bestrijdingsmiddelen” te noemen. En ook in tijdschriften wordt er niet of nauwelijks over gerept.
En klopt het ook? Inderdaad wordt er maar weinig gespoten, als je dat in aantal uren uitdrukt. De spuitarmen die achter de trekker hangen zijn zo breed (150m, zie deze link), dat in Sallandse dimensies het wenden en keren van de trekker met apparatuur meer tijd kost dan het spuiten van het gif. De gifspuiter is al weg voordat iemand er erg in heeft. En de spuitarmen zijn zodanig ingeklapt, dat ze bijna niet meer te herkennen zijn. Zelfs als er 12 – 16 x wordt gespoten in aardappelen (in normale omstandigheden, zie hieronder), en het spuiten duurt maar hooguit een uur, dan nog wordt er opgeteld maar 2 dagen gespoten! Daar kan toch niemand zich een buil aan vallen, nietwaar?
Bij aardappelen en uien worden vooral gewasbeschermingsmiddelen gebruikt om schimmels (fungiciden) te bestrijden. Bij aardappelen gaat het met name om Phytophthora infestans, de meest voorkomende aardappelziekte, waartegen in normale (niet te droge) jaren 12 à 16 keer per seizoen wordt gespoten.
Wát er gespoten wordt is al helemaal uit zicht. En waartegen? Duist is een zeer zeldzaam akkergras, maar wie herkent deze soort, evenals bingelkruid.
Samenstelling
700 g/kg metribuzin
Formulering: WG – water dispergeerbaar granulaat
Bodemherbicide voor gebruik in voor- en/of vroege na-opkomst van bepaalde aardappelrassen.
Voordelen
- Contact- en bodemherbicide voor de bestrijding van zowel gekiemde als niet-gekiemde breedbladige onkruiden en grassen
- Mogelijkheid om het veld tot de zomer onkruidvrij te houden
- Zeer goede bestrijding van o.a. duist, hanenpoot, kamille, melganzenvoet, melde, bingelkruid, ereprijs, paarse dovenetel
- Kan gemengd worden met andere gebruikelijke aardappelherbiciden om de werking te versterken en het werkingsspectrum te verbreden
