Het was geen ongewoon verschijnsel: een grote Kruisspin voor het raam in een groot spinnenweb. Ieder jaar zit er minstens één voor een raam van ons huis. Ik kijk daar precies op uit als ik lui op de bank voor de TV lig. Een kleine meter naar links en ik heb het web in beeld. Het raam wordt nu geruime tijd niet gelapt, maar dat heb ik er voor over. Overdag is de spin niet in het web. Hij, of eigenlijk zij, zit ergens in de hoek van het raam te schuilen, maar wél met één van de acht poten op een draad die in verbinding staat met het centrum van het web. Zo kan de spin elke kleine beweging in het web voelen als er een insect in vliegt.
Wat doet de natuur nu dan? Vertel het ons via info@hierinsalland.nl
Boven het web groeit een rozenstruik. De bladen van een roos zijn steeltjes waar vijf of zeven kleine blaadjes aan zitten. In de herfst vallen de blaadjes makkelijk af. Iedere dag viel er minstens één van die zeven blaadjes, zonder steeltje, in het web. Maar dat is geen prooi voor de spin.
’s Avonds komt de spin tevoorschijn en gaat zitten in het centrum van het web, waar ze een geriefelijk matje heeft gemaakt met draden die niet kleven. Het lijkt alsof de spin eerst wakker moet worden. Dat is geen wetenschappelijk verantwoorde uitdrukking. Spinnen doen niet aan wakker worden zonder dat het bewezen is, maar het lijkt er erg veel op. Want nu moet ze aan het werk, de rozenblaadjes moeten er uit. Ze zitten in de weg en de spin kan nu niet goed voelen als er een echte prooi in het web zit.
De spin kan niet goed zien en nu moet ze die blaadjes opzoeken. Daartoe trekt ze met een poot aan de radialen van het web. Aan de beweging kan ze voelen of er een blaadje zit of een prooi. Dan gaat ze daar naar toe. Als het een blaadje is, gaat ze de draden doorbijten die aan het blaadje vastzitten. Nadat het laatste draadje is doorgeknipt, valt het blaadje op de grond en de spin gaat verder tot ze het volgende blaadje vindt. Tot ze ze allemaal heeft verwijderd.
Op een avond zag ik, dat er een heel steeltje met één of twee kleine blaadjes eraan in het web was gevallen. Dat bleek een grote hindernis en een grote klus voor de spin om rondom alle blaadjes door te knippen. Voordat het laatste draadje dat nog vast zat, was doorgeknipt, klapte het steeltje om in plaats van er uit te vallen. Daardoor kwam het weer net zo vast te zitten. De spin begon opnieuw aan een schijnbaar eindeloze opgave. Want opnieuw klapte het steeltje om en kwam weer vast te zitten.
Na drie of vier keer keek ik gespannen wat er nu gebeurde en ik zag tot mijn verbazing, dat de spin met één van haar acht poten het steeltje van het web naar buiten duwde. Nu viel inderdaad het steeltje met de blaadjes naar beneden. Ik was perplex. Was een doodgewone Kruisspin tot zo’n stukje denkwerk in staat? Had ik het wel goed gezien?
Ik zal het nooit zeker weten. Zoiets herhaalt zich niet en bovendien lijken de kruisspinnen wel te zijn verdwenen. In ieder geval zie ik ze niet meer zo vaak voor mijn ramen of in de struiken. Zoals zoveel helaas.
