Als de weermannen het goed hebben, zou het volgende week wel eens kunnen gaan regenen. Het spant er daarom om of we een nieuw droogte-record gaan vestigen. Nou zijn we meestal wel gek op records. Maar de natuur heeft toch liever dat het oude record blijft staan. Dat stamt uit 1976, het jaar dat ons voetbalteam ‘op gruwelijke manier’ het EK uitvloog volgens De Telegraaf, dus laat dat jaar het weerrecord maar houden.
Regen moeten we hebben. En gauw wat. Want zowel boven als onder de grond is het droog. Ook al hadden we een heel nat voorjaar, dat water is al lang efficiënt afgevoerd naar de IJssel. Hitte en wind doen het oppervlaktewater ook nog eens veel sneller verdampen, wat de kaalgeschoren weilanden (ganzen zijn dol op dat korte gras) en achtertuintjes geen goed doen. En de akkers waar maïs de grond uit moet komen, je kunt haast niet lijden dat je daar met blote voeten overheen loopt.
In de app van natuurwatchers van Salland Zoemt worden de eerste foto’s al gedeeld van bomen die hun blad laten vallen. Dat doen ze uit zelfbescherming. Zonder blad hoeven ze minder sap opwaarts te stromen. Wat voor de lange termijn geen bestigheid is. Voor de boom niet, maar ook voor ons CO2-niveau niet, want daar waar wij zuurstof inademen en CO2 uitblazen, doet een boom dat net andersom.
Constructieve journalistiek vraagt zich dan altijd af: en wat nu? Nou, dat is van tweeën een. Of we gaan de lineaire industrie (en dus ook de industriële landbouw) vaarwel zeggen en keren de klimaatverandering, of we doen het niet.
Zo makkelijk is het feitelijk.
