Straatpraat: soms miskende Russen

Dag TheeTante,

Van de geschiedenis leren we niks, die gedachte hield je twee minuten stil op 4 mei Theetante, en misschien is dat wel het meest zinnige dat je op dat moment kon doen: stil staan bij waar we niet van leren. Laat dat het begin zijn van te onderzoeken waar we wél van leren.

Ik denk dat er best wel veel goed gaat in de samenleving, maar dat dat niet aan het fundament van onze samenleving ligt. Dat fundament is een barrel, in Groningen wonen ze veiliger zal ik maar zeggen.

En dat is jammer, want we hebben nogal wat te leren. Moeten we ook leren herdenken? Of accepteren dat herdenken en leren verschillende dingen zijn? Of inzien dat wat we herdenken noemen, eigenlijk helemaal geen herdenken is? Nee, ik zeg niet dat het makkelijk is 😉

De stappenteller vind ik wel symbool staan voor hoe we leven. Het schijnt – en ik geloof dat graag – dat bij de meesten die teller leidt tot het bewustzijn van hoeveel stappen je zet, maar dat je meer dan die kennis er verder niks mee doet. Weten dat je te weinig stapt op een dag, leidt niet tot meer stappen zetten op een dag. Ik kan je het nog gekker vertellen: weten dat je van roken kanker kunt krijgen (tien procent, probeer dat maar eens met Russische roulette) leidt niet tot stoppen. Als je een roker naar de risico’s vraagt, schat hij die zelfs ernstiger in dan in werkelijkheid.

Die geschiedenis, we weten het, maar we doen er niks mee. Hoewel: weten… Ik ben best vaak in Rusland geweest, donders lieve mensen, het slag dat geen mening heeft als ze er niet genoeg van af weten. Maar ze voelen zich voortdurend door ons belachelijk gemaakt. Dat wij negeren dat dankzij hen de Tweede Oorlog een andere loop kreeg. Dat in iedere James Bond de Rus de slechterik is (zij hebben andersom niet zulke films). En dat de Cubacrisis met Chroetsjovs kernwapens op Amerika een reactie was op Kennedy die vanuit Europa kernwapens op Rusland had gericht. Hebben ze mij op school met geschiedenisles helemaal vergeten er bij te zeggen.

Ik zit in een Telegram-groep van de Faculteit voor Journalistiek van de Moscow State University en daar lijken de colleges gewoon door te gaan, in die groep zitten van over de hele wereld vakmensen, maar nagenoeg niet uit het westen. Blijkbaar zien wij anders?

Van geschiedenis leren we niet. Van journalistiek ook niet, die laat ons alleen maar zien waar er iets fout gaat: een wereld zoals die meestal niet is, die wij dan ombuigen tot de stand van zaken in de wereld. En als iemand al opbiecht dat ie in het verleden heel gekke dingen deed met sigaren en kaarsen, dan wordt ie afgeslacht, dus leren… nee hoor.

Maar waar leren we dan wel van? Ik ben er vrijwel zeker van dat dat alleen maar gebeurt als we elkaar voortdurend vertellen hoe we het het liefst hebben, wat we doen om dat te bereiken en hoe fijn het is als dat lukt. Voortdurend vertellen, dat iedereen dat doet: een school die zijn succes deelt, de overheid die steeds maar weer vertelt met welke projecten ze bezig is, PB’s die iedere keer delen wat goed gaat… dat werkt twee, misschien wel drie kanten op.
– je laat zien waar je mee bezig bent
– je laat hoe het wel kan
– je gaat er zelf ook in geloven en gaat geen gekke dingen meer doen

Wat jij NarrigeNeef?