In Salland deze Week plaatsen we iedere zondagmorgen een stelling. Die bedenken we het liefst samen met Salland. Dus als jij ook een stelling wil lanceren, mail het ons naar OpinieinSalland. Reageren? Graag.
Vitens heeft steeds meer moeite drinkwater te reinigen. Bollen- en lelieteelt is de meest giftige teelt die we kennen. Scholieren wieden daar onkruid. Rondom de Haarleberg worden veel bollen geteeld. Het korhoen overleeft het daar niet.
De zinnen hierboven zijn nieuwsfeiten die de afgelopen week voorbijkwamen. Los van elkaar. Maar als je ze zo achter elkaar zet komt het toch als een vreemde mix van oorzaak-gevolg over.
In een boerenblad lazen we van de week ook een jubelverhaal over roundup en de grote kans dat dat goedje ook voor de komende jaren weer goedgekeurd gaat worden. Waarom klagen boeren dan eigenlijk dat ze altijd overal de schuld van krijgen?
De foto’s bij dit artikel zijn in een maïsveld genomen. Maïs is een eenzaadlobbige. Gifboeven hebben een product gevonden dat tweezaadlobbigen dood, maar eenzaadlobbigen in leven houdt. Je ziet dat op de foto ook. Maïs groeit door. Kruiden als paardenbloem, korenbloem, biggenkruid, klaproos, pinksterbloem gaan dood. Daarom zijn al die weilanden ook zo egaal groen: gras is ook eenzaadlobbig, de kruiden zijn doodgespoten. Koeien die die kruiden eten, hebben overigens aanzienlijk minder vaak de veearts op bezoek.
Om te voorkomen dat het gif in het grondwater komt, worden er groenbemesters gezaaid als de maïs geoogst is. Die groenbemesters worden na een paar maanden met roundup verdelgd en ondergeploegd. Zo prepareert de gangbare boer ons voedsel.
De stichting IJssellandschap legde ons van de week uit dat ze best van de roundup af wil, maar dat ze pachterscontracten niet kunnen veranderen omdat die langlopend zijn, eigenlijk van vader op zoon overgaan. Zelfs als ook de boer het contract anders wil, kan dat niet, zegt IJssellandschap.
Is daarmee de vraag die de kop van deze Sallanddezeweek stelt voor een deel beantwoord?
