Vroeger had je in Salland een katholieke en een protestantse zuil. Kinderen kwamen in een van die werelden terecht en bleven daar hun hele leven in zitten. Dat was makkelijk voor de schooljuf. Die wist hoe de ouders van die kinderen dachten over waarden en normen, hoe die kinderen opgevoed waren, wat ze er dus mee aan moest op school. Grote kans overigens dat de juf zelf ook uit die zuil kwam. Je stond immers als protestantse juf op een protestantse school!
Maar de tijden zijn veranderd. In óns land zijn de zuilen vervallen en nog maar weinig mensen voeden hun kinderen op, op basis van geloof. Er zijn nog wel katholieken en protestantse scholen, maar veel wordt daar niet aan het geloof gedaan. Of je moet nog wél in een zuil zitten, dan kun je met je kinderen in geval van streng gelovig naar bijvoorbeeld Laag Zuthem en in geval van zo vrij mogelijk naar vrije scholen in Deventer of Zwolle.
Dit artikel is onderdeel van een reeks verhalen in het kader van ‘de reistafel’ waarin verschillende culturen elkaar ontmoeten door samen te eten.
Voor peuters wordt er al helemaal geen onderscheid meer gemaakt. De peuterspeelzaal is wat ie is. Daar laat je je kind aansluiten bij leeftijdgenootjes. Voor veel kinderen wiens ouders vanuit het buitenland hier naar toe gekomen zijn, is zo’n peuterspeelzaal dé plek om Nederland te leren. Want thuis spreken vluchtelingen en arbeidsmigranten hun moerstaal.
Tegelijk is het niet zelden zo dat de tijden qua verzuiling in de thuislanden van migranten nog helemaal niet veranderd zijn. Vooral vluchtelingen komen juist vanwege religieus geweld deze kant op. In dergelijke gezinnen wordt er op traditionele manieren opgevoed.
Allemaal andere opvattingen
Als leidster van de peuterspeelzaal krijg je daarom opvattingen van allerlei soorten en maten tegen. Gezinnen waar de vrouw het huishouden regelt, maar waar de man over de regels gaat, gezinnen waar de man zich niet om de kinderen bekommert, gezinnen waar de vrouw gewend is dat er geen man is, gezinnen waar de hele dag de tv aan staat, gezinnen waar met harde hand geregeerd wordt, gezinnen waar met zachte hand geregeerd wordt, gezinnen met… aan de reistafel hoor je daar veel verschillende opvattingen over. En allemaal denken ze dat ze de wijsheid in pacht hebben. In de gesprekken merk je dat ouders van elkaar willen leren, maar het is ook best opvallend dat de neiging toch vaak is dat je eigen opvatting als een heel verstandige keus te zien. Als je dat vanuit de diversiteit van culturen bekijkt, is dat logisch.
Daar sta je dus als kleuterjuf. Te midden van allerlei opvattingen. Te midden ook van kinderen die allemaal een andere manier gewend zijn om te luisteren of niet te luisteren.
