Los Lobos had – denk ik – gekozen voor een speciale blues-line-up. Logisch op een bluesfestival, maar desondanks wist Los Lobos hun Mexicaanse roots niet te verbergen. En gelukkig maar. Tussen de diepe blueslijnen, dampende gitaarsolo’s en schitterende saxofoon door, klonken ook Spaans Mexicaanse klassiekers. Publiek herkende Bestel Mar, de Limburgse versie van Rowwen Hèze.
De bluesnummers werden met gesloten ogen ondergaan. Het publiek deinde mee, knikte goedkeurend, en liet zich muzikaal inpakken. Maar zodra de Spaanstalige set begon, veranderde de sfeer. De tent leek even op een Mexicaans dorpsfeest, compleet met het geluid van een mariachi-band (al stonden er geen trompetten op het podium). Een polonaise kronkelde zich door de menigte. Niet altijd even sierlijk — het was immers al laat, het bier had gevloeid — maar de sfeer was uitbundig.
Dat dit de laatste Nederlandse show was, maakt het optreden extra bijzonder. Los Lobos is bezig aan een Europese afscheidstournee. Na Raalte trekken ze nog langs een paar Belgische podia, maar voor Nederland is het doek nu echt gevallen.
De leeftijd speelt ongetwijfeld mee bij de beslissing om te stoppen. De bassist zat het hele optreden relaxed op de rand van het drumrisico. Maar muzikaal? Nog altijd ongekend strak, energiek en gelaagd. Los Lobos klinkt niet als een band die afscheid móét nemen, maar als een band die afscheid kán nemen — op hun eigen voorwaarden, met opgeheven hoofd.
Nou, en dat was de atrap van Ribs & Blues nog maar. Heb je je favoriete lijstje voor vandaag al klaar?
