Op de 4e dag konden we beiden de eerste camping al niet meer herinneren, zo intensief is onze tocht; de gedachten laten we dus even helemaal varen.
Van pacifist naar activist naar militarist ? Hoe komen we tot deze gedachte ?
Uitspraak René: “ik heb moeite, als een kat in het nauw dat mijn houding / stelling / gedachte zooo kan veranderen ten opzichte van defensie” In vrede kun je alles loslaten, maar zodra je je bedreigd voelt nemen we een vechtende houding aan ( strijd om te overleven ).
Er werd ons door campinggasten voorgespiegeld dat de Hoge Venen Vals Plat was; nou ik kan dat niet beamen , het is sterker dan dat! 🥰
De buren op de camping die dezelfde route fietsen als wij zijn ook met een tentje🏕️ ze lijken ouder maar dat kan zijn dat ik dat zo wil zien! Deze mensen zag ik kijken en denken, zij zijn ook geen pubers meer! Samen deelden we nostalgische fiets-verhalen
Bloed zweet en een traan; wat veel klimmen, dat viel me vies tegen; het is een goede generale repetitie voor de Zwarte Wouden
Na het klimmen jasje / vestje uit; het zweet moet uitwasemen “het moet je nu niet koud op de buik vallen” zegt René
Heb je weleens in de Hoge Venen bij Eupen gefietst ? “Nou dat is geen kattenpis als je van de Raaltese kant komt” 👩🌾🚴♀️ Hoogtes tot 570m, daar is de Holterberg een peulenschil bij…..en Luik – Bastenaken kun je dan ook met gemak aan 🥰
(Lees verder onder afbeelding)
En toch heb ik het klaargespeeld; mentale kracht en een spel met mezelf; kalm en geduldig trapte ik stevig door tot de klim eindelijk ophield na vele km eindigend bij een mooie picknick plek Natura 2000 gebied.
De bermen van de Ravel Radweg -Vennbahn fietspaden zijn bezaaid met gele brem ; in volle bloei wuiven ze ons de hele weg toe.
(Lees verder onder afbeelding)
Tot zover de belevenissen,
Anny Legebeke
