In de rust van de net begonnen zondagmorgen liep ik een rondje hondje. De atmosfeer voelde nog koel, de opwarming zou nog wel komen. Bij de kinderboerderij had een van de nimmer volprezen vrijwilligers zojuist het hek op slot gedaan en kwam mij tegemoet.
Mijn “Goedemorgen” werd beantwoord met een opmerking die de verwachting van een heerlijke dag uitdrukte. We bleven even staan en mijn oog viel op een klein donsveertje dat naast zijn linkeroog zat. Zonder te vragen plukte ik het veertje van zijn wang en ondertitelde dat met de opmerking: “Daar zit een veertje…” Volkomen overbodige waarneming trouwens.
Hij legde daarna uit dat hij bij de kinderboerderij een ooievaar had opgehaald, zo een die op één poot voor je huis komt te staan als er een nieuwe wereldburger is gearriveerd. Dat bleek inderdaad het geval: een kersvers kleinkind. Mijn vraag of alles goed en gezond was werd gelukkig positief beantwoord.
Het gesprekje ging daarna over kinderen en kleinkinderen en hoe niet-vanzelfsprekend het is dat het altijd allemaal maar goed gaat. Met alles wat er aan voel-goed-programma’s op de televisie wordt vertoond, denken veel mensen tegenwoordig maar dat de hele wereld maakbaar is.
En ook nog eens dat alles wat voorzien is van een ‘vlekje’ gerepareerd kan worden. “Daar is toch zeker wel een pilletje voor?” Ik heb dertig jaar geleden al eens meegewerkt aan een serie informatiebriefjes die deze illusie onderuit haalde.
De titel “There is no pill for every ill’ had ik vertaald naar ‘Er is niet voor ieder pijntje een medicijntje’. Alle vooruitgang ten spijt is het nog steeds zo dat we heel veel dingen in het menselijk lichaam niet ten volle doorgronden. De manier waarop alle systemen op elkaar inwerken stelt de medische wereld nog dagelijks voor verrassingen.
En dan heb ik het nog niet over de invloed die de menselijke fantasie soms op de werking van die pillen lijkt te hebben.
Ik sta voorlopig nog regelmatig in grote verwondering en dankbaarheid te kijken naar hoe nieuwe, jonge levens zich ontwikkelen. Een enkele keer zou het leuk zijn om iets meer voorspelbaarheid te kunnen afdwingen. Maar zo werkt het niet.
Ik laat me dus maar verrassen door wat het leven in petto heeft, hopelijk niet al te veel teleurstellingen
