In de laatste uren van 2022 wil het terugkijken op mijn bijna afgelopen jaar niet goed lukken. Het bericht over het overlijden van Bas van den Toren lijkt veel andere herinneringen toe te dekken. Ik ken Bas helemaal niet goed. Heb in het verleden wel met hem muziek gemaakt.
Wat mij daar vooral nog van bijstaat is zijn passie voor de gitaar. Daarnaast een bescheiden man, helemaal niet de behoefte om op welke manier ook op de voorgrond te treden. Bas was vooral muziek. In zijn muzikale bevlogenheid was hij tolerant naar deze voorbij komende zingende gitarist, die niet in de schaduw kon staan van zijn vaardigheden op de zes snaren.
Soms zijn mensen “stille wateren, diepe gronden” en qua karakter paste dat waarschijnlijk wel bij Bas, maar het mist elke grond ten aanzien van zijn muzikale uitingen. Bas was muziek, een twee-eenheid: Bas en de gitaar. Hij vertrouwde ook meer op wat zijn oren waarnamen als wat ik bijvoorbeeld presteerde met het “goed” stemmen van de gitaar. En dat heb ik dan ook in onze korte samenwerking graag aan hem toevertrouwd. Zijn vaardigheden, zijn passie, zijn creatieve vermogen maakten het niet ingewikkeld om hem als de meester te erkennen.
Samen een biertje drinken omdat de Buma/Stemra de week ervoor een kleine toelage had verstrekt. Geen hang naar roem of bezit, maar onderduiken in de muziek. Salland is iets haar muzikaliteit verloren.
Bas was muziek, Bas was
Meer herinneringen aan Bas klik hier
