Ilse Postma (24), altijd in voor een maatschappelijke discussie, moestuinierder en aspirant tiny house bewoner. Projectmedewerker bij Natuur en Milieu Overijssel en betrokken bij WaardeRing, waar de waardering voor hergebruik centraal staat. Ze studeerde Global Sustainability Science in Utrecht en Urban Environmental Management in Wageningen. ‘Ik ben heel breed geïnteresseerd, en in people, planet, profit, duurzaamheid en circulariteit komen al mijn interesses terug. Nu kan ik het allemaal in de praktijk brengen bij Natuur en Milieu Overijssel en bij WaardeRing.
Op wat voor moment in je leven kwam je in aanraking met circulariteit?
Mijn oma kwam altijd met spullen aan die ze niet meer nodig had, en dat vond ik leuk. Behalve dan haar ouderwetse badpakken, maar zelfs daar kun je nog wel een toepassing voor vinden. En mijn moeder had ook wat met kringloop. En met klimaat. Ze werkt bij de gemeente Zwolle, onder andere aan de Climate Campus.
Wat was het eerste op dit gebied dat je aanpakte?
Ik was altijd al wel met het milieu bezig. Op de middelbare school werd er niet echt veel aandacht aan besteed, maar op de uni kwam ik tussen allemaal mensen met dezelfde interesses, dat was leuk. Ook bij Natuur en Milieu Overijssel voel ik me op mijn plek. Het is er heel gemoedelijk. Iedereen werkt er heel hard, maar dat doen ze met passie, omdat ze het leuk vinden.
Hoe ben je verder duurzaam en circulair bezig?
Waar mogelijk ben ik duurzaam bezig, maar alles ‘goed’ doen is eigenlijk niet mogelijk. In mei ga ik met mijn moeder bij Cibap Next een cursus meubel maken volgen. Ik heb er veel zin in om te leren hoe je van gebruikte materialen meubels kunt maken. Sinds een jaar heb ik een reparabele Fairphone. En verder zie je mij niet gauw een vliegtuig pakken. Mijn broer woont in Stockholm en het is een hele uitdaging om te kijken hoe je daar met het openbaar vervoer kunt komen. Het zou mooi zijn als we ooit net zo makkelijk door Europa met de trein kunnen als dat dat met de auto of het vliegtuig kan.’
Wie of wat inspireert je het meest?
Het klinkt misschien slijmerig, maar ik denk toch echt de partners van WaardeRing. De manier waarop ze duurzaam en circulair denken en bezig zijn: ze laten op zulke mooie en allerlei verschillende manieren zien hoe het kan. Dan zie je op de partnerapp weer een materiaal voorbij komen dat iemand over heeft en binnen de kortste keren heeft iemand anders daar dan een toepassing voor bedacht. Of je ziet hoe Tijmen van BySoil gewoon met die grappige reststroom bedlatten een workshop geeft bij vso De Twijn. Alles is mogelijk!
Waarvan gaan jouw tenen echt krullen?
Ik woon in Raalte en ga met de trein op en neer naar Zwolle. Als ik dan van die meiden met tientallen Primark-tasjes vol met spullen die maar vijf wasbeurten meegaan in de trein zie stappen, denk ik: moet dat nou. Het is bizar dat er bedrijven zijn die een dergelijk businessmodel hanteren, dat zou verboden moeten worden. En ook zo’n raar concept: een abonnement op een telefoonprovider met om de twee jaar een nieuwe telefoon. Waarom? Waarom iets wegdoen dat nog perfect werkt?
Waarvan bloeit jouw hart op?
Ja, kom ik toch weer bij WaardeRing uit, met alle mooie projecten. Eén van de projecten vind ik echt prachtig in zijn eenvoud. Bij Frion leggen mensen in de dagbesteding legpuzzels die bij de kringloop binnenkomen, om te kijken of er geen stukjes missen. Dat vind ik zo mooi! Het is zo simpel, maar zo doeltreffend!
Wat is het leukste circulaire voorval dat je ooit hebt meegemaakt?
Natuur en Milieu Overijssel is tijdelijk verhuisd naar een ander kantoor. De keuken uit het oude pand hadden we niet meer nodig, want straks in het nieuwe pand is die al aanwezig. Dus de keuken moest leeg. We hebben alles op tafels uitgestald als een soort marktkraam. Wat niet meegenomen werd, zou naar de kringloop gaan. Ik had net mijn nieuwe huisje, dus ik heb van alles meegenomen: messen, vorken, een knoflookpers, glazen. Ik kan het allemaal goed gebruiken. Er is best veel meegenomen door collega’s.
Wat is de mooiste circulaire oplossing die je ooit hebt gezien?
Ik vind het mooi als je het kan zien wanneer iets gerepareerd of hergebruikt is. Zoals een auto met een deur in net een andere kleur: daar kan ik echt van genieten.
Hoe ziet het circulaire huis van je dromen eruit
Het circulaire huis van mijn dromen is een tiny house. Ik zou er het liefst zelf eentje (af)bouwen. Maar inmiddels woon ik al circulair in Raalte. Daar hebben lokale bouwbedrijven gezamenlijk zeven modulaire woningen gerealiseerd. Die zijn in een oude varkensschuur geschoven, waarvan de twee zijwanden zijn verwijderd. Op deze manier pak je tegelijkertijd woningnood en leegstand aan. De oppervlakte van een unit is 29 vierkante meter, dat is dus officieel een tiny house. Er zit een woonkamer in met een keukenblok, een slaapkamer en een badkamer. Het bevalt heel goed. Meer ruimte heb ik niet nodig. Ik heb ooit met iemand in een studio van 25 vierkante meter gewoond en dat ging ook prima. Ik heb nu zelfs meer ruimte.
Als je een wet mocht maken/schrijven, hoe zou die dan luiden?
Dat heeft dan toch te maken met hoe reparabel producten moeten zijn. Tegenwoordig hoor je mensen vaak zeggen dat ze gewoon een nieuwe kopen als een artikel kapot is. Zo gaat het altijd, maar het is eigenlijk heel raar.
Wat is je ultieme circulaire droom?
Ik zou het mooi vinden wanneer circulaire producten goedkoper zouden zijn dan nieuwe dingen. Dat steeds meer mensen rondlopen met spullen met een verhaal, waarover ze iets kunnen vertellen.
Heb je een circulaire tip?
Niet specifiek. Ja: koop bij de kringloop, bedenk nieuwe toepassingen voor spullen, zoals planten in een koffiepot of zo. Circulair denken stimuleert je creativiteit.
(dit artikel is eerder gepubliceerd op de site van WaardeRing)
