“Ik vind zeker dat die Tweede Wereldoorlog herdacht moet worden, en als ik nu al die films en documentaires op tv zie, daar kijk ik met veel interesse naar. Maar laten we niet vergeten dat die verschrikkelijke acties in die oorlog, vandaag de dag nog steeds aan de hand zijn. Kijk naar Srebrenica, dat was ook genocide. Ik heb toch de indruk dat het in Nederland niet zo eenvoudig ligt daar over te praten.”
“Als je me vraagt waar ik tijdens die twee minuten stilte aan denk, dan… dan denk ik toch wel aan de Tweede Wereldoorlog. Ook vanwege respect voor de mensen die daar zijn omgekomen en voor hun nabestaanden. Maar ik vraag me af hoe dat bij die jonge gasten is. Voor hen is die oorlog toch al heel lang geleden? Wat dat betreft mag dodenherdenking wel een andere invulling krijgen als je het mij vraagt. Dat we het eens gaan hebben over mensen die een hekel aan vluchtelingen hebben. Als de mannen alleen deze kant op komen, zijn het economische vluchtelingen. En als ze met het hele gezin komen zouden ze onze huizen inpikken? In de politiek praten ze daar inmiddels ook op die manier over. Maar meestal zijn het gewoon vluchtelingen van een oorlog, van een oorlog ergens anders op de wereld, waar wij als land vaak aan mee doen ook nog. Als ze hier met bommen gingen gooien, weet ik wel zeker dat wij ook naar België of Duitsland zouden vluchten!”
“Mijn vader kwam hier niet als economisch vluchteling, hij kwam als gast om hier te werken, werk te doen waar Nederland geen personeel voor had. Alles werd geregeld, het vliegtuig, een huis, vervoer naar het werk. Nu hebben we het over economische vluchtelingen, maar het economische model zat bij mijn vader aan de Nederlandse kant. Keihard heeft die man gewerkt. Soms zelfs nog gewoon op zondag. En Nederlands leren werd hem niet bepaald geadviseerd, want het zou toch maar voor even zijn. Maar na verloop van jaren beviel het hem hier en heeft hij hier voor ons een toekomst opgebouwd. Dat zou ik geen gelukzoeker willen noemen. Het is juist andersom, die man heeft Nederland verder geholpen! Maar zo wordt er niet bepaald over gesproken. Tot in Den Haag aan toe. Daar zetten ze mensen tegen elkaar op. Ik denk dat ik tijdens die twee minuten vooral ga denken aan ‘respect’.
Oorlog… dat is sowieso toch wel triest….
