Diss’n van Roerink wijkt even af van bouwverhalen en heeft het deze keer over de Roerink (Lammers) reünie

Het is ergens begin 2003. Een paar neven (Gerard, Johan en Anton) vroegen of ik zin had om samen met hen een Roerink  (Fam. Lammers) reünie te organiseren. Ooit, ik dacht ergens in de jaren 80, hadden we ook al eens een Roerink reünie. Die werd toen georganiseerd door de Heinose kant van de Familie Lammers.

Dus het werd hoog tijd om weer eens weer zo’n feestje te organiseren vanuit de Luttenbergse kant. Ingestemd om mee te helpen organiseren. Vele avonden bij elkaar gezeten over waar, hoe en wie. Over waar we de reünie zouden houden waren we er snel uit. Wie goat noa Annie en Jan van de Cent (Fam. Oosterlaar) en wel op 7 september 2003. Ze hadden/hebben ook een bar, maar wij gingen voor de manege zelf met stoelen en tafels en een paar statafels.. Kunnen we het lekker ruim opzetten.

We besloten om onze ouders, alle neven en nichten en hun en onze kinderen uit te nodigen. As eerste most ter muziek komm en een zoon van één van de organisatoren had nog wel een DJ set, zodat er o.a. karaoke mogelijk was. Een opblaasbaar kindertoestel werd er uit Twente opgehaald. Een paar tafeltennistafels, sjoelbak, dartborden, voetbalspel, kopspijkerspel en allerlei balspellen werden geregeld.

Op zaterdagmorgen ging de ene helft van de organisatie alle drank ophalen uit Luttenberg en de andere helft ging naar de supermarkt om o.a. stokbroden, toast, salades, chips, droge worsten en kaas op te halen. Ook bekers, borden, bestek en schalen, bijna alles in eigen beheer. Ze zouden niks te kort komen die zondag.

De zaterdagmiddag hadden we met Jan v/d Cent afgesproken dat we de houten vloer in de manege zouden leggen. De paarden reden daar normaal op zand. Maar met de trekker van Jan erbij was ’t zo gepiept. Toen we de vloer erin hadden liggen, kwam wel het mooiste van de hele reünie, want we moesten eerst bier drinken met Jan v/d Cent in het barretje. Een geweldige man met mooie humor en liefde voor een glaasje bier maar helaas niet meer onder ons.

Het was al ergens in de avond toen we op huis aan fietsten en ons moesten voorbereiden voor de reünie op zondag. Die dag nog net geen kater, maar daar hield het dan ook net mee op. Het werd een geweldige dag, vooral omdat bijna al onze ouders ook nog een paar uur aanwezig waren. De bedoeling was dat wij die het organiseerden naderhand van het overgebleven geld een avond met onze geliefden naar Preston Palace zouden gaan. Helaas kwam maar 65 % opdagen, zodat we het moesten afdoen met een avond thuis bij elkaar zitten. Was er niet minder gezellig om. En we hebben toen ook niet alles opgemaakt, want voor de volgende organisatie bleef er nog een kleinigheid over om weer op te starten. Zo bent de Roerinks dan ook wel weer.

In 2009 was de tot nu toe laatste Roerink reünie. Eigenlijk niet gepland,maar in 2008 kwamen we tijdens het Luttenbergs feest Johan en Wilma (toen de eigenaren van de Boerschop) tegen. De Boerschop is van oudsher het ouderlijk huis van de Roerinks. Johan en Wilma zouden het wel leuk vinden, ook al om de geschiedenis van het gebouw en de familie, dat we nog eens een reünie zouden organiseren, toen in 2009 er nog oud- bewoners in levende lijve aanwezig konden zijn (er waren ons er toen inmiddels 3 ontvallen).

Dezelfde vier personen hebben dit dan weer opgepakt en zo hadden we op 20 februari 2009 een reünie met oude kadastrale foto’s en tekeningen uit het verleden van De Boerschop en er werden familiefoto’s uit heden en verleden getoond en zelfs een luchtfoto van drie weken na de V2 ramp. In overleg met één van de broers van mijn vader werd er een kwis georganiseerd gebaseerd op de Roerink familie en op een scherm waren alle foto’s van vroeger te zien. Een avond om nooit te vergeten. Dit hadden we ook te danken aan Johan en Wilma, want door hen kon het betaalbaar blijven. Tot slot waarom deze column?

Om sommige familieleden wakker te schudden dat het weer tijd wordt voor een volgende reünie. Zo gezegd er is al een start kapitaal(tje)