Het was ooit de bedoeling dat ik direct na de bouwvak op 26 juli 1971 zou beginnen als leerling tegelzetter bij een tegelzetbedrijf uut Almelooo. Er werkten al een stuk of 4 jongens/mannen meer uit Luttenberg bij dit bedrijf (Harm, Andre, Johan en Theo).
Maar door een brommerongeluk op zaterdagavond 24 juli werd het 6 weken uitgesteld. Oorzaak onbekend, nou ja kan me het niet herinneren, maar dit zal wel een oorzaak hebben gehad. Op die zaterdagavond in het ziekenhuis beland met een zware hersenschudding. Ik had zo’n zware hersenschudding, zo’n donderse zware harsenschudding dat ik dacht dat mijn moeder Brigitte Bardot was….
Postkantoor Zwolle
Wat wel weer een meevaller was dat ik nu wist dat ik hersens had. Uiteindelijk begon ik 6 september 1971 en moest ik instappen bij Kokkies Da (Ni Hao) in Haarle. We zouden naar het nieuw te bouwen postkantoor in Zwolle gaan. Nou dan heb je 6 weken moeten wachten op dat moment dat je mag werken, laten die nieuwe collega’s mij de eerste dag gewoon staan. Vergeten mee te nemen. (Kleinties kiek ie oaver de kop) Dat was niet de enigste teleurstelling die eerste week.
De afspraak was dat ik zou beginnen voor 50 gulden in de week. Ik had nog geen gereedschap, dus mijn leermeester (later werkgever) bracht gereedschap mee voor 45 gulden. Ja, dan ga je op vrijdagmiddag met 5 gulden naar huis en vroeg ik me af of ik wel de goede keus had gemaakt ?? Tis goed gekomen en ben er ruim 40 jaar gebleven…..
Opperman
In eerdere columns heb ik al verteld over de gebeurtenissen in slachthuizen. Er kwam nog weer een herinnering boven toen ik een oud collega zag fietsen (kom ik op terug) in Luttenberg. We werden ooit naar Olst gestuurd om een nieuwe hal in de slagerij te betegelen. Voor een aannemer waar we altijd voor werkten, in de tijd dat alle tegels nog in de specie werd gezet.
Door tijdgebrek werd de opperman van het bouwbedrijf ons toegezegd om de tegels op de plek te zetten, de specie te maken en waar nodig een steiger voor ons te bouwen. Nou, die opperman was de vader van één van onze collega’s. Hard werkende man die bijna aan zijn pensioen toe was. Op de laatste dag kwam onze werkgever nog even langs en drukte één van mijn collega’s 25 gulden in de handen voor de opperman als dank voor bewezen diensten. Dus net voor we die middag huiswaarts gingen gaven we de opperman de 25 gulden. Het eerste wat hij zei was : “Was niet nodig geweest jongens”. “O” zegt mien collega “Det kump goed uut. Kopen wie er zelf wel een biertje veur bie de Koenjer” (nu Kruidentuin). “Nou nee” zegt de opperman “zo bedoelde Ik t ook weer niet”………..
De allerbeste tegelzetter
Een collega reageerde altijd zo op de bouw als onze werkgever kwam : “Ik heb dit betegeld, ik heb dat betegeld, ik heb deze betegeld, ik heb die betegeld, ik heb zus betegeld en ik heb zo betegeld”. Onze werkgever krabde zich eens wat aan zijn hoofd en vroeg : “Als jij dat alles hebt gedaan, wat hebben de andere jongens dan gedaan” (In Luttenbarg hebbe wie wel een name veur zo iemand).
