In economisch mindere tijden was in Amsterdam altijd werk. Niet dat het daar altijd rozengeur en maneschijn was. Soms tot smerig toe….
Brutaal
Terug naar het kantoren appartement waar we in de vorige column gebleven waren. Doordat we vroeg (als eerste) op de bouw waren in Amsterdam hadden we de luxe om de stekkers van onze haspels op de ideale plek in de verdeelkasten te plaatsen. We waren er altijd om half 8 en de westerlingen kwamen meestal na half 9. Maar als zij dan bij een volle verdeelkast kwamen, trokken ze de eerste de beste stekkers eruit die hun in de weg zaten. En dat waren meestal onze stekkers. Dus wij naar de verdeelkast en trokken hun stekkers eruit en stopten de onze weer terug. Daar wisten ze wel weg mee. Toen we voor de tweede keer terug kwamen om onze stekkers weer terug te plaatsen, hadden ze de stekkers eraf gesneden en de stekkers in de container geflikkerd.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Smeerbende
De hygiëne was ver te zoeken in Amsterdam op die bouw. ‘T vroor ‘s nacht zo’n 15 graden en de toiletten waren niet verwarmd, en dus daar bevroor ook alles. Ik zal er niet te diep op in gaan, maar als alles bevroren is en iedereen deed er een schepje bij bovenop, dan snap ie wat veur smeerboel of t op t laatst is. ‘T kwam op sommige toiletten al boven de pot uitzetten, maar ja om het 10 uur op te houden was ook lastig……
(tekst loopt door onder afbeelding)
Vedan !
Eigenlijk hoorden we in het vorstverlet, maar doordat er haast bij was en binnen dooi was, moest alles toch doorgaan. Ook buiten moesten ze door. Sleuven die je normaal met een kraantje of een schop graaft, werden nu met een kango (sloophamer) gemaakt. Alle leidingen en pijpen werden er in gelegd en er werd dooi zand in gegooid om de gaten weer te dichten. Ook de stratenmakers moesten verder. Na de middag kwam er een vrachtwagen met dooizand en dit werd zo snel mogelijk vlak gemaakt met een rij. Zo konden hun de volgende morgen de stenen op het bevroren zand leggen. En dit werd iedere dag herhaald.
(tekst loopt door onder afbeelding)
BN’er
Er werd ons verteld dat Maurice de Hond zich met z’n bedrijf in dit kantorenappartement ging vestigen. Hadden we weer wat te vertellen op de verjaardagen……
(tekst loopt door onder afbeelding)
Zooitje
We zijn er maanden later nog eens geweest voor reparatie. Alle straten die er met de vorst gelegd waren, waren nu allemaal verzakt. Je kon precies zien waar de sleuven gehakt waren. Dat was nog verder verzakt. Alles moest opnieuw gelegd worden. Het tegelwerk binnen was niet bevroren of verzakt….. Op een paar kleine reparatiewerk na waren we er weer snel vertrokken.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Stuyvesant
Een paar jaar eerder gingen we ook al richting Amsterdam, ditmaal een kantoorgedeelte van een sigarettenfabriek waar alle vloeren en buitentrap met natuursteen betegeld moest worden (zie foto). Dit in opdracht van een natuursteenhandel waar we veel voor werkten in die jaren. Doordat er op dat moment geen collega vrij was om mee te gaan, is mijn werkgever eerst zelf een paar dagen mee geweest. Pikte me op bij “De Poppe”” in Markelo. Na bijna een week kwamen er een paar collega’s vrij en zijn zij verder meegegaan. Meestal gingen we in de auto van onze werkgever (kreeg hij zelf ook nog het kilometergeld) en op een middag op de terugweg vonden we achter in het dashboardkastje een doos met sigaren. Nog van die sigaren met een sigarenbandje. Het was een volle doos en de weg naar huis was nog lang dus we hebben met z’n vieren de doos met sigaren er doorheen getrokken. De weggebruikers zouden wel gedacht hebben, normaal in de mist buiten de auto, maar wat is dit…
(tekst loopt door onder afbeelding)
Boer in de stad
‘T was altijd wel even weer wennen als we in de grote stad aan het werk moesten. Zie hadden de bek toch net iets groter dan wie. Gelukkig kwam dit niet altijd voor. Maar als we vanaf het westen weer in Deventer de brug over waren richting Lutt’nbarg trokken we de neus op en zeiden we regelmatig tegen elkaar :
“Ik roek weer stront”…
