Vorstverlet
Tis winter 1987, we zijn op een kazerne in Hattem beland. Tegelen voor de Defensie en ’t was doar ok nog kold. Het vroor buiten en binnen was het net boven het vriespunt. Maar ja hoe komen we de in vorstverlet ? (hoef na 3 keer denk ik niet meer uit te leggen wat vorstverlet is). Eerder als leerjongen had een leermeester ons al geleerd om ‘s nachts een thermometer buiten te leggen (oké wel wat goeds geleerd). Dus dat deden we nu ook. In de morgen net voor de opzichter kwam hebben we de thermometer naar binnen gehaald en opvallend bij ons neer gelegd. Toen de beste man naar ons toe kwam lopen riep mien moat : Hey Roerink volgens mij vriest het hier binnen, giet det wé goed ?? De opzichter hoorde dit, keek op de thermometer en zei. Onmiddellijk stoppen. Dit is niet verantwoord voor het tegelwerk. We hadden nog nooit zo snel in de auto gezeten. Op noa Lutt’nbarg. Nou ja, de pech was dat de auto weer bie de Schoemaker (kroeg) bleef stekken. Die was ok an vorstverlet toe…….
Roken
Er werd flink wat afgepaft in die jaren op de bouw. Op de bouw, in de keet, op ’t toilet, in de auto, overal werd er gerookt. Deed zelf ook gewoon mee. Zelfs één keer 11 jaar niet gerookt en toch weer begonnen. Uuteindelijk is het goed gekomen.
Maar eigenlijk wilde ik het hebben over onze werkgever die in de jaren 80 ook flink wat tabak op een dag tot zich nam. Ik was aan het werk op de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn. Er moest daar een buiten trap bekleed worden met natuursteen. Donders mooi en dankbaar wark um te maken. Maar ik was daar alleen en zoals zo vaak ging dan gaat ’t niet snel genoeg en moest er iemand bijkomen. Onze werkgever had op dat moment niemand voorhanden en ging zelf maar mee. Hij rookte dus ook. De eerste morgen dat ik bij hem instapte vroeg hij meteen tijdens het openen van een nieuw pakje Marlboro filter of er op de kazerne ook sigaretten verkocht werden. Ik zeg “Dat is vandaag toch niet aan de orde, je hebt nog een vol pakje” “Met de middag heb ik deze leeg” zei hij. En ja hoor tegen de middag zei hij dat hij even sigaretten ging kopen. Toen we s middags weer huiswaarts reden was het 2 de pakje ook al bijna leeg…..
Ik wil de jongens zien
In een winkelcentrum in Dedemsvaart moest begin jaren 80 in een paar weken tijd alle vloeren in een winkelcentrum betegeld worden. De personele bezetting was te krap om deze klus op tijd te klaren. De eigenaar van het winkelcentrum had onze werkgever meerdere malen gevraagd om meer mensen, maar die was niet te bereiken en kreeg dus nul op zijn rekest. Gin volk der bie. Dus besloten we onderling (tegelzetters) om iedere dag een paar uur langer te werken en dan hopen dat het wel zou lukken. En na enkele weken op de dag dat het tegelwerk af moest zijn, waren we ‘s middags om 15.00 uur klaar. De eigenaar van het winkelcentrum stuurde ons naar de dichtstbijzijnde Chinees om als dank ons het maar lekker te laten smaken.
Er werd dan ook gretig gebruik gemaakt van de Chinese keuken en vooral van de uitgedroogde varkensoren (kroepoek). Tevens werd een uitnodiging gestuurd naar onze werkgever en hij ging de dag van de opening samen met onze voorman naar dit feestje. Van onze collega (voorman) hoorde we later dat de eigenaar van het winkelcentrum geen hand wou geven aan onze werkgever, maar die jongens die de klus op tijd geklaard hadden had hij graag een hand willen geven. Maar ja wij waren allang weer met de volgende klus bezig, en hadden niet zo maar de vrijheid en ruimte om overdag naar een opening te gaan, laat staan om hier vrij voor te nemen.
Voordat wie de overuren betaald kregen is er nog een wel poos overheen gegaan!
