We kwamen overal, dus ook in Velp. Eigenlijk te wiet weg van ’t vrouwtje, ma ja ie mut wat. “De schoorsteen móss bliem rook’n”. Q.a tegelwerk niets spannends, maar wat wel grappig was dat de flat die we moesten betegelen in een scherpe bocht stond van een weg die midden door Velp liep, een drukke weg waar nog wel eens een snelheidscontrole werd gehouden. Met een soort van lasergun (weet ik veel hoe begin jaren 80 zo’n ding heette) stond men aan de ene kant van de flat de snelheid op te meten om na de flat (door de bocht heen) diegenen die te snel reden te bekeuren.
Ook niet zo spannend, behalve dat er een loodgieter op die bouw was die voor ons doen best aparte apparatuur bie zich had. Zette hij deze aan, dan nam ’t apparaat van hem het signaal over van de politie en zo werd vanaf dat moment niemand meer aan gehouden. Pas als hij ’t weer uitschakelde werden er weer mensen stil gehouden. Het heeft vele uren aangestaan.
Pronk dut ’t int plat (letterlijk en figuurlijk)
‘T kwam soms voor dat op de bouw gereedschap kapot ging en je diezelfde dag nog moest zorgen voor een nieuwe (anders had je de volgende dag een probleem). Gelukkig hadden wie bie ons in het dorp een fietswinkel die ook gereedschap verkocht. Niet dat ze alles hadden, maar een schuurbord, knieptange, duumstok of een timmermanspotlood was geen probleem. De eigenaar van de fietswinkel stond op dat moment op de tuinexpo in Luttenberg, maar geen nood de zoon was aanwezig. Niet dat die ooit de neiging zou hebben om de zaak over te nemen, maar als pa even niet aanwezig was, was hij de beroerdste niet. Ik pakte zelf het schuurbord, want de zoon had meer verstand van het schrijven van columns, muziek en basgitaren (Voor de niet muziekliefhebbers bassist van o.a. “Damaged Brain”, “16 down”, “Prodigal sons”, “The Horse Company”, “Bókkers” en tegenwoordig zanger bij “Pronk”). Ik zeg : “Arjan, muij is éém luusteren, ik heb een schuurbord nodig en zou je daar effe een bónnetje van willen maken ? Ik moet ’t declareren. Een wekke of wat later mós ik op kantoor komm en mie verantwoorden voor de declaratie bon. Er stond namelijk : “1 schoerbód a 8,50 guld’n”.
Een anekdote
De meeste columns van mie zijn verhalen over tegelwerk en tegelzetters. Tegelzetten is altied de passie geweest en gebleven en nooit overwogen om een carriéreswitch te maken. Ik heb een neef die toen ie nog klein was en mijn Vader hem vroeg wat hij wilde worden hij steevast antwoordde met : “Piloten chauffeur”. Wat dachten jullie wat er van hem terecht is gekomen ?? Communicatiespecialist, iets van docent, auteur, lijstduwer in de politiek, redacteur “Hier in Salland”, “Denne van Knóldert” en niet te vergeten bewoner van “’t Natuurlijk Huus”. Geen “Pilotenchauffeur”, maar zien carriéreswitch is goed gekomen.
Tone en Tone
Een bekend duo in de bouw (van bouwbedrijf Olst) waar altijd skik & reurink in zat en veelal ouwehoeren en doarnoast op zien tied ok nog keihard werken. Ik kom nog wel enkele keren weer op hun terug in één van de volgende columns. De iene Tone viel op met een hele grote snorre en de andere Tone was een lange slanke timmerman. In zien broodtrommel van de slanke Tone zat altijd wel rond de 20 a 21 snee brood in. Ja doar word je lang van, maar ook zo mager ?? Als je het aan hem vroeg hoe hij zo slank bleef was steevast zijn antwoord :
“Ik heb 2 lintwormen. Als de ene slaapt, eet de andere”
Een skoerbø’d? Ik weet nog steeds niet wat dat is…