Toen ik een joar of 20 was had ik al lang gin Oma meer. Maar dit geldt niet veur iederene. Kom ik zo op terugge.
We waren in die jaren aan het werk in Apeldoorn aan de Jachtlaan. De jongens van dit bouwbedrijf kenden wie goed, we werkten regelmatig met elkaar. Één van de timmerlui (Arie) was op een morgen jarig en had wat lekkers mee gekregen van huis. Met de schaft doet hij de tas open en haalt er een pakketje uit waarop een papiertje geplakt met de woorden : “Lieve Arie, van Hartelijk gefeliciteerd”. “Groetjes Oma”. Er zaten zes pannenkoeken in, drie voor de morgen en drie voor de middag.
Arie stund doar wel effe met een dikk’n rooien kop midden in de keet te kieken…. Op die zelfde bouw was ik vloerspecie aan het draaien en sloeg een paar keer met de schop op de molen zodat de specie niet vast ging zitten aan de rand van de draaiende trommel. Één van de eigenaren van het bouwbedrijf liep op dat moment rond op de bouw en zag dit. Ik kreeg mie toch een klap met de vlakke hand voluut in mien gezicht. Heb me in kunnen houden en de schop met een krachtige worp in de bult zand gegooid..
Terug noa de drank
Jaren 70 in de AA landen, werd een gigantisch winkel centrum gebouwd in Zwolle. En je raadt het nooit, veel tegelwerk. Met ons viertjes hebben we alle vloeren betegeld. We hadden het per vierkante meter aangenomen van onze werkgever. De hele week flink doorpoten en -pezen en dan vrijdagmiddag tegen de middag was het mooi geweest. Boel opgeruimd en alles klaar gezet voor de maandagmorgen en dan tegen 14.00 uur naar huus. We (mien moat en ik) stapten in en uut bij de Koenjer (nu Kruidentuin) in Mariënheem. Maar op vrijdagmiddag om half 3 wilde de fiets nog niet naar huis, helaas. De kroeg van de Koenjer zat ons zo aantrekkelijk aan te kijken dat we het niet konden weerstaan om toch even naar binnen te kijken. Dit keer gin tegelwerk, maar bier. Moraal van het verhaal : Veel later thuus as normaal, een stuk in de fietse en het extra verdiende geld was er alweer bijna doorgedraaid….Nou, ja de wekke erop opnieuw een poging gedaan…….…..
Nog meer drank…
Niet op iedere bouw hoefde je te wachten op een drankje tot na het werk, soms (vaak) ergens in de avond in de kroeg. Toch waren er uitzonderingen. Als jong ventje ging ik met collega’s tegelzetter mee naar de Grolsch fabrieken in Enschede. Alle ruimtes werden betegeld met slijttegels (dubbelhard gebakken tegel speciaal voor slagerijen en brouwerijen). Niet zo spannend, maar wat wel spannend was, was dat er Grolsch bier werd gebrouwen. (Heineken nr. 1 in die dagen, Grolsch een goede tweede). En iedere middag bij het verlaten van de fabriek kreeg iedereen 2 halve liters beugelflessen (plop) mee. Dit zou diefstal tegen werken. Als we eenmaal bij een collega in de auto zaten waren de 2 beugelflessen al op voor we thuis waren. Het liefst wilden we het hele jaar (hele leven) hier wel werken….
Der zit een luchtje aan….
Als we weer een laange dag in het westen waren geweest, of zoals mien moat zei bie de “stadse gruppen drieters” en weer blij waren de brug te zien in Deventer was onze reactie meestal bij het passeren van de brug :
“Ik roek weer stront”
