Bonte Wever Slagharen
In 2001 afgebrand maar eind jaren 80 moesten we (door gebrek aan personeel samen met mijn 2 werkgevers) keukenvloeren betegelen in de “Bonte Wever” in Slagharen. De oude vloeren waren niet meer up-to-date, vandaar. De oude vloeren eruit gesloopt en wij legden de nieuwe tegelvloeren in de specie (In de specie leggen betekent dat ze 3 dagen niet belopen/betreden mogen worden).
Toen we de tweede dag met de zijn tweeën de keuken bezig waren komt de eigenaar kijken en loopt op de vloer van de vorige dag. Mijn werkgever liep snel naar hem toe en zei : “Hennie , die vloer is gisteren gelegd, daar kun je nu nog niet op lopen. De eigenaar zegt : “Maken jullie zo slecht werk dat ik er de volgende dag nog niet op kan lopen, kun je beter vertrekken”. De toon was weer eens gezet. Wilde weer even laten zien wie daar de baas was.
Toen alles af was kregen we als dank een vrijkaartjes mee van de bedrijfsleider om te komen zwemmen. Er werd gevraagd uit hoeveel personen je gezin bestond, dus kregen we 4 vrijkaartjes. Nooit aan gedacht om te kijken hoelang we mochten zwemmen, was toch gratis.
Maar goed op een zondagmorgen met vrouwlief en de twee toen nog kleine jongens (inmiddels 38 en 35) richting Slagharen. Doordat de jongens nog klein waren duurde het al een bijna een half uur voordat we in het water lagen.. Ook in het water met twee jongetjes zonder zwemdiploma en met zwembandjes vergde veel tijd. Toen we het zwembad weer verlieten werden we aangesproken door de kassamevrouw, dat we de twee uur gratis zwemmen ruimschoots hadden overschreden en 4 x 3,5 gulden boete moesten betalen. Het was dus uiteindelijk toch niet gratis. Had Hennie van der Most weer laten zien wie daar de scepter zwaait…..
Koperen Hoogte
De Koperen Hoogte in de Lichtmis was ook van Van der Most. Dat was ooit een watertoren, maar in het hoofd van Hennie moest het een hotel/restaurant worden. Het werd totaal gestript totdat er alleen nog maar een betonnen geraamte stond. Het was in de tijd dat Hennie het hogerop zocht. Hij kwam nu met de helikopter in plaats van met een Mercedes naar de bouw met een vaste piloot. Had ook zijn voordelen, nu hoorde je hem tenminste aankomen. Er kwam zelf een helikopter landinsplek. Toen het afwerken begon moest het restaurant met entree helemaal betegeld worden met marmer. Niet zo heel spannend, maar wel lastig omdat het marmer betrof dat al elders uit een gebouw gesloopt was. Dus ouwe troep die weer als nieuw moest lijken.
Maar wat ons heel spannend leek, waren de plafonds die beschilderd werden door een kunstschilder ergens uit Limburg, die hier voor enkele weken voor naar toe kwam om Bijbelse figuren in verschillende geschilderde elementen op het plafond te zetten. We waren benieuwd. Hij plakte carbonpapier (met duct tape) op het plafond met daaroverheen een tekening van het schilderwerk. Hij tekende het zo op het plafond en haalde daarna de tekening en het carbonpapier weg om het daarna het in te kleuren. Eigenlijk kinderspel. Ja, zo hadden de tegelzetters uut Lutt’nbarg het ook nog wel gekund, in ieder geval stukken goedkoper! Zouden Rembrandt, Vermeer, Jan Steen en van Gogh ook zo gewerkt hebben? Bestond er toen überhaupt al wel carbonpapier?
Maakte Van der Most niks uut. De mensen die daar kwamen eten letten meer wat er op het bord lag dan wat Michelangelo er geschilderd had of iemand uit Limburg. Of het kwam uit de hoge renaissance, of de wedergeboorte van Van der Most.
Volgende column gaan we nog even naar Preston Palace, ook van Van der Most en komen ook nog een keer terug op de Koperen Hoogte in Lichtmis.
