Diss’n van Roerink, 67 jaar en ruim 40 jaar meegelopen in de bouwwereld. Als tegelzetter. Dat leverde bijzondere, bizarre, smerige en grappige momenten op, die hij graag via een column met u wil delen
Preston Palace Almeloooo
Na de Bonte Wever in Slagharen en de Koperen Hoogte in Lichtmis kwamen we ook geregeld in Preston Palace in Almelo. Net als in de Bonte Wever was en is hier van alles te beleven. (Hennie van der Most hef Preston Palace later van de hand dóne, en ik heb geheurd det hij daor spiet van hef?) Maar, heel bekend in die jaren was o.a. de barstraat waar je met een groep mensen een avond kon struinen door verschillende bars met drankjes en hapjes. Herinner me nog de Engelse Pub, de Pianobar, de Scheepsbar en de Karaokebar. Ik dacht dat er nog één of twee meer waren, maar weet de namen niet meer. Wie is er niet geweest met een voetbalelftal, de buren, familie of de vrienden of de meiden. Stappen een hele avond voor een bepaald bedrag per uur. Hoe langer je bleef, hoe goedkoper het werd…
En toen moesten mien moattie uut Almelo en ik op stel en sprong op een maandagmorgen naar Preston Palace. In al die barretjes moesten tegelvloeren gelegd worden, waar daarvoor nog vloerbedekking lag. Op de volgende vrijdagavond kwamen er weer grote groepen en moest het weer geopend zijn. Op deze maandag hebben we in alle bars (5 stuks) een specievloer gelegd zodat we de drie opvolgende dagen de tegelvloeren erin konden plakken en op vrijdagavond alles weer gebruikt kon worden. Die maandagavond, net als de drie daaropvolgende avonden werd het wel 21.00 uur voordat we naar huis gingen. En nee, geen biertjes of wat drinken, maar gewoon werken tot 21.00 uur. Er werd verder wel goed voor ons gezorgd. Wel kwam één van onze werkgevers altijd in de avond nog even kijken in zijn beste kloffie met een lange herenjas (moet wat lijken en verschil moet er zijn, toch). Op de donderdagavond zaten de meeste vloeren erin en op vrijdag moest er nog wat plintjes enz. geplakt worden. Ook werd er gevraagd op vrijdag in het restaurant tegels te plakken voor de ontbijt-, brunch-, lunch- en dinertafels. Vloerbedekking eruit gesneden en tegels erin met snelwerkende lijm en voeg. Het waren nogal gladde tegels, dus toen een dame van de bediening met naaldhakkies aan ging proberen hoe het liep, ging ze door de gladheid en de hoge hakkies kats van de beene… Hennie ziet dit en zegt ’tegels eruit en de vloerbedekking er weer in.’ Gelukkig was het uitgesneden stuk vloerbedekking nog niet weg gegooid en werd dat er opnieuw in geplakt. Hennie had zich dit keer vergist…
Trappenhuus
Nog even terug naar de Koperen Hoogte in de Lichtmis. We waren er eerder in 2001, zoals in een vorige column al verteld is. In de afbouw was te zien hoe mooi en spectaculair het werd. De laatste dag dat we er waren nog even rond gekeken. Een glazen lift voor het gebouw die u naar uw etage brengt. Net als in het gebouw zelf is het uitzicht in de lift hemelsbreed. Aan de achterkant een grote visvijver voor het vissen op forellen en karpers. Vertoeven in kamers (18 stuks) met in de badkamer een 2 persoons bad en 2 persoon jacuzzi en in de slaapkamer een …. persoonsbed. En ontspannen met z’n twééén (of meer), daar is niks mis mee. Een ander hoogtepunt is het Panoramarestaurant waar u draaiend in een uur van lunch en diner wordt voorzien. Tussen het restaurant en het bovenste gedeelte zat (zit ???) een privébar om met je secretaresse of zomaar een date een zwoele avond/nacht door te brengen. En helemaal boven in de toren op 55 meter hoogte een kamertje voor Van der Most zelf, als hij blijft overnachten, voorzien van een luikje om nog even naar buiten te loeren. Maar ja je weet maar nooit, of hij niet één verdieping lager de privébar nog even in ging.
Tijdens de bouw had Van der Most het personeel van zijn werkplaats opdracht gegeven een trappenhuis te maken dat in een paar dagen met groot materieel geplaatst werd. Maar toen de brandweer kwam keuren was het trappenhuis te smal om tegelijkertijd naar boven en beneden te kunnen lopen. Dus kreeg de werkplaats van Hennie een nieuwe opdracht voor een breder trappenhuis.
Toen in één weekend het smalle trappenhuis werd gedemonteerd en het nieuwe gemonteerd waren wij er nog aan het werk. Op vrijdag kwamen uit heel Nederland alle grote kranen en materieel van Van der Most naar de Lichtmis. Ook het nieuwe trappenhuis werd op meerdere vrachtwagens naar de Lichtmis vervoerd. Alles werd op zaterdag en zondag gedemonteerd/gemonteerd. Misschien omdat er dan geen bouwvakkers waren. Of vanwege iets dat het daglicht niet kon verdragen. We zullen het nooit weten. Er is één iemand die dit weet,
inderdaad………..
