In Engeland gaan stemmen op taart te verbieden op het werk. Het is een soort van meeroken, vindt een actiegroep daar. Meeroken, in de zin van zien roken doet roken. Met taart is dat ook zo: taart zien eten, doet mee-eten. Al was het alleen maar om van dat gezeur af te zijn. “Toe, neem jij er ook eentje, jij kunt het nog wel hebben.”
Natuurlijk hadden alle talkshows het er gisteren over. ‘Wat een bemoeiallen, je mag ook helemaal niks meer’ waren de commentaren. Ik vind dat ook: laat iedereen zich gans klem vreten. Als ze in het ziekenhuis maar niet mijn verzekeringspremie erbij nodig hebben.
Zelf kwam ik ook een keer in het ziekenhuis terecht. Te veel gezopen. De ambulance had me onder uit de sloot gehaald. Ik had een passant een wazig verhaal verteld, waarop hij de politie en die weer de ambulance belde.
Na controle mocht ik ook wel weer snel naar huis. Ik had niks. Alleen een dikke kegel.
Ben ik toch eerst even langs die passant gegaan om te horen welk verhaal ik hem verteld had.
Dat ik niet durfde vliegen, waardoor ik niet naar mijn familie in Australië kan.
Tot zover klopte het.
Hij zei ook dat ik het ook over een fee had, en dat ik een wens mocht doen.
Toen had ik dus om een brug naar Australië gevraagd.
Maar dat vond die fee te ingewikkeld.
Ik heb toen als vervangende wens blijkbaar gevraagd of die fee kon regelen dat mijn vrouw eens zou stoppen met haar gezeur.
Had die fee gezegd dat ze dan toch maar een die brug begon.
Kijk, dat maak je allemaal niet mee als je brood nuchter bent.
