Vallend blad is essentieel voor natuurlijke kringlopen. Waarom verwijderen we dat blad eigenlijk? Dat heeft vermoedelijk zijn kern in dat we er last van denken te hebben, dat de straat glad wordt en zo. Maar dat beeld van ‘we moeten het opruimen’ is verworden tot het bekende schoonmaaksyndroom waar we ten aanzien van de natuur last van hebben. We ruimen zelfs het bos op! Gevallen bomen? Weg er mee. De bossen zijn zo schoon gehouden, dat vogels hun holle bomen kwijt zijn om te broeden. Dus maken wij weer huisjes voor ze.
Dat schoon maken van het bos is de laatste jaren trouwens wel wat veranderd. Bos mag meer natuur zijn. Maar in onze achtertuin en in onze plantsoenen zijn we nog niet zo ver. Ieder blaadje moet weg. We schaffen er zelfs benzine-gestuurde bladblazers voor aan.
Gevallen blad weghalen is zo dom als wat.
Vallend blad composteert. Dat proces heeft zoveel positieve kanten. Neem de compost zelf: dat is voeding voor de plantjes en struikjes in je tuin. Op die manier voedt een boom zichzelf. Als je blad wegblaast moet je in het voorjaar met mest of kunstmest in de weer… Gelukkig dat we in het bos het blad laten liggen 😉
Maar ook de beestjes díe composteren zijn enorm belangrijk. Ze maken de grond levendig en luchtig. Water kan daardoor makkelijker wegzakken (zodat de straat minder snel blank staat), piertjes kunnen er lekker in voortbewegen, vogels vinden makkelijker hun voedsel. Ach, wat is jouw huiskat daar dan weer blij mee. 🙁
Blad in de tuin is ook fijn voor egeltjes en andere diertjes die er hun winterwarmte vandaan halen.
Een bomenexpert aan het woord: “Blad laten liggen”, vindt die ook. “Dat is toch de kringloop die je nodig hebt voor een rijk bodemleven? Waarom moet alles in de bebouwde zo keurig opgeruimd worden? Je ziet dat veel bomen binnen de bebouwde kom achteruit gaan! Dat kan ook niet anders want al het voedsel voor de bomen word weggehaald door bladblaasterroristen!”
En wees nou niet bang dat ‘laten liggen’ voor de eeuwigheid is: als er voldoende vocht is, is het blad binnen het jaar weg. Vooral noot, linde, berk en beuk, ’t is zo weg! De eik is wat lastiger, want is zuurder en heeft taaier blad.
Nou, dan ben ik maar dom, maar . . .
Met een laan van Amerikaanse eikenbomen (een exoot) naast de tuin, ben ik blij met de bladbak. Zo’n 20 cm dikke laag eikenblad verstikt het grasveld, waarmee er na de winter een dikke bruine plak onverteerd eikenbladkoek ligt boven een veld van dood gras met mos. Als ik het niet weghaal, tenminste. Net als bij het platte dak, en op de (waterdoorlatende) tegels van de zithoek. Zoveel blad elk jaar, dat het meer dan 20 Rova containers vol zou geven. Gelukkig dat de gemeente bladbakken plaatst, waarin ik die troep kwijt kan.