De hulpvraag waarmee cliënten bij me komen, ligt bijna altijd in de relatiesfeer. Ook bij een stagnatie in het beroep of een psychisch probleem komt vroeg of laat een relatiethema bovendrijven. Niet gezien of gewaardeerd voelen, eigen grenzen overgaan omdat men geen nee durft te zeggen, angst voor intimiteit, loyaliteit ten koste van het leven van eigen kwaliteit, een hardnekkig oud conflict in het gezin van herkomst.
Onder die relatievragen ligt dan vaak weer een zijnsvraag. Wat heb ik op deze wereld eigenlijk te doen? Wat heeft het allemaal voor zin? Voel ik me autonoom én verbonden?
Niet altijd komen we in coaching of therapie toe aan die fundamentele zijnsvragen. Het is ook niet altijd nodig, want directe ondersteuning bij prangende problemen heeft altijd voorrang. En als de acute nood is gelenigd, verdwijnt vaak de motivatie om wat dieper te reiken in het eigen bestaan. Als coach en therapeut dien ik sturing te vermijden: ik heb te volgen en mag alleen ‘op maat’ iets aanreiken, dat aansluit bij waar de cliënt zich op een bepaald moment in zijn of haar proces bevindt. Maar ik mag wel altijd een vraag stellen.
Zo wordt het meer dan ooit nodig om persoonlijke problemen te kunnen bezien vanuit een wat breder perspectief. Bv. door ook eens naar zichzelf te kijken vanuit de ogen van een ander. Daar bedoel ik niet alleen mee dat het standpunt van de ander onze eigen visie kan aanvullen of corrigeren.
Het gaat echter niet altijd om je eigen incompleetheid. Wat nl. vaak ontbreekt bij mensen is juist het bewustzijn van de eigen positieve werking op anderen en de omgeving. In onze prestatiemaatschappij zitten we vaak zo sterk ‘in de vooruit’ en zijn we zo gericht op ‘wat er allemaal moet’, dat we verzuimen te beseffen hoe waardevol we zijn voor anderen. Dat waardevolle bestaat wezenlijk niet uit wat we allemaal dòen. Maar dat we er zijn en op een heel eigen en bijzondere wijze het leven van anderen (en onze organisatie) verrijken.
Als psychotherapeut is het mijn opgave om iemand te helpen om die eigen waardevolheid –en daarmee het recht op bestaan- weer te leren zien. Want een mens leeft niet voor zichzelf. Daarom ook is het begrip zin-vinding helpender dan de term zin-geving. Maar daarover een andere keer…
Website psychologiepraktijk Athare
Website Hebhethart