Of het nu 1 maart is of 21 maart, het maakt de natuur geen fluitenkruid uit. Ze wordt wakker wanneer het zover is, soms noemen we dat ‘te vroeg’ of ‘te laat’, maar ach, dat zijn maar mensengedachten.
Het lijkt de laatste tijd of we gevangen zitten in een depressieve, grijze wolk vol hagel en lauwe pis. Een kwakkel seizoen van jaren waar geen eind aan komt. Sikkeneurig oftewel nösterig word je daarvan, laks, hellig en gaar. Maar goddank breekt de zon er soms net op tijd door en lijkt het verdomd wat op een voorjaar. Het Hollandse volk liep altijd al rap in de blote reet maar tegenwoordig komen de speklappen je met 13 graden al tegemoet. Smullen geblazen…
Even een eindje fietsen, niet elektrisch maar gewoon akoestisch. Niet snel maar henig, zonder telefoon op zak. Soms vergeet je hoe mooi en simpel het is. Gewoon moi zeggen tegen een poepende labrador en z’n baas. Een vinger opsteken tegen een schim achter de geraniums. Kwiek en fluitend, trappend op m’n Gazelle. Een beetje van je af kijken.
Met de winterslaap nog in de ogen ontwaren we daar zowaar een amandelboom, vol in bloei. Daar leeft de mens van op ja. In maart staat ie al te bloeien als een feest, een ontploffing in slow motion. De prunus bij de warme bakker begint ook reeds te lonken, en kiek daar die magnolia! Bij de oude pastorie staan er drie, ze kronkelen dansend de lucht in met grote opengesprongen knoppen. Roze als flamingo’s, rozer dan vlees. De meeste soorten zijn naaktbloeiers, ze vormen pas blad na het bloeien. De bloesem dwingt ons bijna om in het nu te leven, want het duurt maar even of de wind neemt ze mee.
De lente en haar odeur, elke geur heeft z’n kleur. Langs de bosrand piept de bosanemoon tevoorschijn en ontmoet de slanke sleutelbloem een wierige horde insecten. Goudgeel speenkruid, daslook, klein hoefblad en daar langs de waterkant klimt het groot hoefblad al met z’n paarse kop richting de spaarzame zonnestralen. M’n Gazelle wordt bijna een waterfiets maar ik herpak me en slinger het zandpad op. Lag ik daar verdomd bijna tussen de dotterbloemen… Dotter komt van ‘doder’ en doder komt van dooier, omdat het bloemetje zo vettig geel is. Mooi is dat, ook al zijn ze giftig voor vee, net als de bekende boterbloem. Maar lang niet zo giftig als de mens.
‘Springtime, early in the morning’, ik hum een liedje en we zijn akelig goed te passe, m’n Gazelle en ik.
Geweldig mooi stukkie