Tijdens een uitzending van VARA’s Beton Uur in 1979 werd ik positief verrast door Alfred Lagarde, die het nummer Flirtin’ With Disaster van Molly Hatchet op volle kracht door de speakers liet knallen. Het rauwe geluid, de energieke gitaren en die onmiskenbare southern rock-vibe raakten me meteen. Zó sterk zelfs, dat ik op mijn fiets stapte en naar Raalte ging om de gelijknamige LP te beluisteren bij de toenmalige platenzaak Walk In van Ben Veldkamp. Helaas was de plaat daar op dat moment niet voorradig, maar inmiddels prijkt het trots in mijn collectie.
Molly Hatchet brak eind jaren ’70, begin jaren ’80 door in Nederland. Hun hit Flirtin’ With Disaster groeide uit tot één van hun bekendste nummers en zorgde voor een trouwe schare fans. De band werd vaak in één adem genoemd met southern rock-iconen zoals Lynyrd Skynyrd, 38 Special en ZZ Top, wat hun stevige plek binnen het genre bevestigde. In de jaren ’80 en ’90 gaven ze meerdere optredens in Nederland, in uiteenlopende steden. Na een stilte van enkele jaren keerde de band in 2009 terug voor een optreden in De Lantaarn in Hellendoorn. Sindsdien zijn hun bezoekjes aan de Benelux zeldzaam, maar altijd memorabel – met recente hoogtepunten in Drachten (2019) en Ittre, België (2022).
Hoewel ze nooit het wereldwijde sterrendom bereikten, heeft Molly Hatchet ook in Nederland een loyale fanbase opgebouwd. Hun muziek, doordrenkt van zuidelijke rock, ruw en oprecht, roept nog altijd herinneringen op aan dat ene onvergetelijke moment in 1979, toen één nummer op de radio het begin werd van een levenslange muzikale liefde.
Molly Hatchet
Opgericht in 1971 door gitarist Dave Hlubek in Jacksonville, Florida, beleefde de band zijn hoogtijdagen in de late jaren ’70 en vroege jaren ’80, toen ze een belangrijke naam werden in de southern rock- en hard rock-scene. Tussen 1978 en 1984 bracht Molly Hatchet zes studioalbums uit op Epic Records, waaronder de platina-albums Molly Hatchet (1978), Flirtin’ with Disaster (1979) en Beatin’ the Odds (1980). Ze hadden verschillende hits die de Amerikaanse Billboard hitlijsten bereikten, zoals Flirtin’ with Disaster, The Rambler, Bloody Reunion en Satisfied Man. Na hun breuk met Epic in 1985 bracht de band nog enkele albums uit, maar geen daarvan bereikte het succes van hun vroege werken.
Na het overlijden van alle oorspronkelijke bandleden werd het merk Molly Hatchet overgenomen door gitarist Bobby Ingram, die zich in 1987 bij de band voegde en de plaats innam van Hlubek. De huidige line-up bestaat uit Ingram, toetsenist John Galvin (lid sinds 1984), bassist Tim Lindsey, zanger Parker Lee en drummer Garrett Ramsden.
Molly Hatchet kreeg zijn naam in 1971 na een ludieke loterij, geïnspireerd door een legendarische vrouwelijke seriemoordenares. In de zomer van 1976 stond de band klaar om op te nemen met de line-up van Hlubek, Holland, Thomas, drummer Bruce Crump en zanger Danny Joe Brown. In 1977 tekenden ze bij Epic Records en brachten ze hun debuutalbum uit, dat de hit Dreams I’ll Never See bevatte, een cover van de Allman Brothers Band. Het album Flirtin’ with Disaster uit 1979, met de gelijknamige hit, zette de band verder op de kaart. In de daaropvolgende jaren tourde de band met grote acts zoals AC/DC, Aerosmith en Def Leppard, waarmee ze hun fanbase uitbreidden.
In 1980 verliet zanger Danny Joe Brown de band wegens gezondheidsproblemen en werd vervangen door Jimmy Farrar, wat de band een meer harde rockstijl gaf, vooral te horen op Beatin’ the Odds (1980). In 1981 verliet bassist Banner Thomas de band en werd vervangen door Ralph “Riff” West. In 1983 werd No Guts… No Glory uitgebracht, dat echter niet het succes van de eerdere albums bereikte.
Nadat Epic Records de band in 1985 gedropt had, keerde Danny Joe Brown in 1982 terug. De band bracht nog enkele albums uit, zoals The Deed Is Done (1984) en het live-album Double Trouble Live (1985). In 1987 verliet oprichter Hlubek de band, en Bobby Ingram nam zijn plaats in. De line-up varieerde in de jaren ’90, met verschillende nieuwe leden, waaronder gitaristen Rik Blanz en Bryan Bassett, en drummers als Mac Crawford en Kenny Holton. Het grootste succes in deze periode was het album Devil’s Canyon (1996), hoewel de band in deze jaren vooral op tournee was.
In 2000 werd Ingram de enige eigenaar van het merk Molly Hatchet en bracht de band het album Kingdom of XII uit, gevolgd door een Europese tour. Er volgden veel personeelswisselingen, maar de band bleef optreden, vooral in de VS en Europa. Na de terugkeer van Hlubek in 2005 bracht de band albums als Warriors of the Rainbow Bridge (2005) en Justice (2010) uit. Het iconische artwork op hun albums, vaak geïnspireerd door fantasy-kunst van artiesten zoals Frank Frazetta en Boris Vallejo, droeg bij aan hun culturele impact.
In 2019 overleed frontman Phil McCormack, en werd vervangen door Jimmy Elkins van een tribute band. In 2023 nam Parker Lee de rol van Elkins over. Ondanks het verlies van de oorspronkelijke leden blijft Molly Hatchet optreden en nieuwe muziek maken.
“Flirtin’ With Disaster”
is een snelle southern rock-song die gaat over het verlangen naar avontuur en het nemen van risico’s. De tekst spreekt over het omarmen van gevaar en het leven aan de rand van chaos, met een “leven op het randje”-houding. Het nummer laat zien hoe vrijheid vaak samengaat met de gevolgen van het nemen van risico’s. Met de harde gitaren en het energieke ritme voelt het nummer als een symbool voor de wilde levensstijl van de jaren ’70 en ’80, waarin avontuur vaak gepaard ging met gevaar.
Vertaling
Ik reis over de weg
Ik flirt met een ramp
Ik heb het pedaal op de grond
Mijn leven gaat sneller
Ik heb geen geld meer, ik heb geen hoop meer
Het lijkt op zelfvernietiging
Nou, hoeveel meer kunnen we nog hebben
Met al deze corruptie
We flirten met een ramp
Je zult weten wat ik bedoel
En de manier waarop we ons leven leiden
Het heeft geen zin voor mij
Ik weet niet hoe het met jezelf zit of wat je wilt worden, ja
Als we gokken met onze tijd
Wij kiezen ons lot
Ik reis over die eenzame weg
Het voelt alsof ik een zware last sleep
Ja, ik heb geprobeerd mijn hoofd af te wenden
Het voelt elke dag ongeveer hetzelfde
Je weet waar ik het over heb, schatje
Snel door de snelle rijstrook, lieverd
Spelen van stad tot stad
De jongens en ik hebben het opgebrand, het lijkt erop dat we het niet kunnen vertragen
Ik heb het pedaal op de grond, onze levens gaan sneller
We hebben onze blik recht vooruit gezet
Maar ik weet niet zeker wat we zoeken
Flirten met een ramp, je zult verdomd zeker weten wat ik bedoel
Je weet dat de manier waarop we ons leven leiden voor mij nergens op slaat
Ik weet niet hoe het met jou zit, of wat je van plan bent te worden, ja
Als we met onze tijd gokken, kiezen we ons lot
Ja, ik reis over die eenzame weg
Het voelt alsof ik een zware last sleep
Probeer mijn hoofd niet af te wenden
Ik flirt elke dag met een ramp
En jij ook, schatje, ha ha ha
Flirten met een ramp, schatje
Je zult weten wat ik bedoel
Je kent de manier waarop wij ons leven leiden
Het heeft geen zin voor mij
Ik weet niet hoe het met jou zit, of wat je van plan bent te worden
Als we met onze tijd gokken, kiezen we ons lot
Ja, we reizen over deze eenzame weg
Het voelt alsof ik een zware last sleep
Probeer mijn hoofd niet af te wenden, ba ba ba ja
Elke dag flirten met een ramp
Live videoclip met tekst
Videoclip studio
Ik heb deze band vele jaren terug gezien op een festival. Was toen een mooi muzikaal rustpunt tussen het andere muziekgeweld.
Maar swingt als een malle.
Lekker man, bij het horen denk je ook al snel zoals jezelf ook al zegt aan Lynyrd Skynyrd. Goede herinneringen aan het betonuur van Alfred Lagarde.