Door Jos van Westing
150 jaar Overijssels kanaal: het zou een door CULT georganiseerd feest worden langs het kanaal. Diverse kunstenaars hadden toegezegd, mee te doen aan deze manifestatie. Uiteraard wilde ik, met mijn MOKwerf-atelier gelegen aan het water, graag meedoen. Mijn bijdrage zou bestaan aan het plaatsen van een vlucht van 300 vogels die van het grasveldje bij de Mokwerf over het water vlogen. De uit blik gesneden vogels zouden geplaatst worden op flexibele buizen die bij wind, de beweging in gang konden zetten.
Het met een stanleymesje uitsnijden was tijdrovend en kostte natuurlijk heel veel mesjes. De vleugels met een spanwijdte van 60cm werden met een klinknagel vastgezet op het lijfje van 40cm. lengte, en op de buis vastgemaakt. Om de glijvlucht over het water mogelijk te maken had ik een geraamte gemaakt van panlatten en daaroverheen kippengaas gespannen. Deze dreven op het water zodat de buizen vanuit het gaas in de bodem konden blijven staan.
Opblaasbootje
Alles was goed doordacht en het plaatsen kon beginnen. In het gras was het eenvoudig en het aantal vogels aldaar gaf al direct een mooi effect. Voor op het water had ik bedacht met een klein, opblaasbaar roeibootje van de Action de overige vogels neer te zetten. De gaasgeraamtes vanaf de waterkant vastgelegd en aan elkaar verbonden. Het bootje opgeblazen, in het water gelaten en er mijn gereedschap ingelegd. Het was een kwestie van instappen en peddelen naar de plek.
Bij het instappen ging het echter niet zoals verwacht. Het ding was zo instabiel dat het bij mijn eerste stap al omsloeg en ik in het water belandde. Mijn gereedschap lag intussen op de bodem en was onvindbaar. Ik met drijfnatte kleren uit het water geklommen en de kleren te drogen gelegd in de zon. Daar zat ik in mijn onderbroekje buiten te wachten tot alles weer aangetrokken kon worden. Dit duurde echter te lang en ook de overbuurman, die het hele tafereel had kunnen volgen, kwam vragen of ik wat droge spullen van hem nodig had.
Ondertussen had ik echter mijn vrouw al gebeld met het verzoek om een nieuw stelletje kleren te brengen. Toen zij arriveerde en ik mij had omgekleed, vroeg ik haar om het bootje vast te houden terwijl ik instapte. Dat moest lukken, maar nee, weer ging ik koppie onder. We konden er samen vreselijk om lachen en ben toen maar in m’n blootje in mijn schildersoverall gestapt en heb het gammele bootje op de kant gelegd.
Waterfiets
De oplossing voor het probleem kwam toen ik een waterfiets zag liggen bij een huis aan het kanaal, even voorbij de Leeren Lampe. Daar kreeg ik gelijk toestemming om de waterfiets voor het plaatsen van mijn installatie te gebruiken. Mijn kleinkinderen opgetrommeld die mij konden helpen met het trappen en sturen van de waterfiets. Die zagen het wel zitten, wij gaven de boot het ruime sop. Bij de Leeren Lampe is de brug, na restauratie, echter zo laag geworden dat er geen boot meer onderdoor kon. De waterfiets toen maar met elkaar, uit het water getild en na het oversteken van de brug weer te water gelaten, waarbij ik nog wel, in mijn inmiddels korte broek, vol in de brandnetels trapte. Maar, vooruit met de geit, dat bedrijfsongeval zou ik ook wel overleven. Verder ging alles zoals gepland en ging het van een leien dakje.
Mooi geworden
Het resultaat vond ik zelf zeer geslaagd. De waterfiets weer na veel dankzeggen bij de eigenaar aangemeerd. Ik was zeer tevreden met het resultaat want de blikken, glimmende vogels bewogen zoals ik verwacht had, mooi in de wind. De omliggende buren hadden in het begin wel last van de schittering en werden in hun kamers af en toe verblind. Niemand heeft echter geklaagd, ze waren vooral blij met weer een nieuw kunstwerk aan het water.
Het werd al met al een zeer geslaagde manifestatie met prachtige werken van mijn medecollega’s en ben blij dat ik daar deel van uit mocht maken.
