Ik ben toch zo blij met ons klimaat van vier wisselende seizoenen! Stel je voor dat het altijd zomer was zoals in de tropen of altijd winter zoals in het hoge noorden… Hier in ons kikkerlandje is zoveel afwisseling dat ik elke dag weer benieuwd ben of de voorspelling van de weerman uitkomt die dag.
Vannacht heeft het gevroren en ik zit even op het bankje langs de grote plas bij de tiggelgaten in Herxen. Een heel dun laagje ijs ligt hier langs de kant op het water en ik moet lachen om een merel die erop landt. Hij schiet door en glibbert op wankele pootjes een paar hupjes verder. Nee, dit is het toch niet want hij vliegt snel weer op. Er komt een V vorm met ganzen boven mijn hoofd over zoeven en hun gegak klinkt luid in de koude heldere lucht. Ze scheren laag over de wilgen- en elzenbomen en verdwijnen uit zicht naar een volgende plas.
Ik sta op en wandel verder want lang stilzitten levert me de bibbers op. Langs de slootrand is het even uitkijken want het berijpte witte gras is glad, de grote ongelijke graspollen zijn bevroren en kunnen zomaar zorgen voor omgezwikte enkels…
Frrrt, kijk eens daar vliegt een wolk van gele vogeltjes op uit een els, sijsjes. Die hebben vast gefoerageerd en zaden tussen de elzenproppen uit gepeuterd. De vogels zijn nu goed zichtbaar tussen het kale struikgewas en moeten daarom alert zijn op het gevaar van jagende roofvogels. Ik zie ook vinken, staartmeesjes en een paar kepen die voor de veiligheid samen optrekken.
Zo, hier moet ik me even goed vasthouden aan de leuning van het hoge houten bruggetje dat twee waterplassen verbindt. De opgevroren balkjes zijn spekglad en uitglijden ligt zomaar op de loer… Ik hoop dat de ijsvogeltjes het gaan redden deze winter wanneer het echt gaat vriezen. Ze hebben dagelijks open water nodig om te kunnen vissen. Hopelijk blijven er dan voldoende open stukken in deze plassen.
Vanuit de ijsvogel hut bekijk ik even later de grote plas vanaf de andere kant. Hier ligt geen ijs op het water en ik zie eenden, veel meeuwen en zwanen. Daar komen twee ganzen aan, laag vliegend over het water vlak voor de hut langs. Een blauwe reiger landt op het eilandje en begint met trage passen langs de rand in het water te waden. Hij zal wel zin hebben in een lekker visje. Ik krijg trouwens ook zo langzamerhand trek en wandel daarom terug naar de auto.
(We verwijzen graag ook naar een mooie wandeling in de omgeving van dit verhaal: klik daarvoor op deze link.)
