Ssssstttt, sist de kleinste. Hij doet zijn garnalenvingertje voor zijn mond.… doodstil is het op de Molenweg. Er is sowieso geen verkeer daar vanwege de zomervakantie…. Spannend…
We maken een avondfietstochtje. De queen of Sheba T. zit op haar troon bij mij achterop. F. vindt zichzelf een koning ‘want T. is koningin hè? Dan ben Ik de koning!’. Daar is geen kroon tussen te krijgen. Prinsheerlijk zit hij voorop bij M. in het stoeltje. Daar gaan we, eerst fietsen we naar de Haere op verzoek van het duo.. “Oop en oom… gaan we weer naar de Haere vanavond?’ smeken ze na het avondeten. Onze eretitels opa en oma zijn als vanzelf geüpgraded naar ‘oop en oom’. Dit komt omdat ze nu al een paar dagen bij ons logeren. We hebben er smakelijk om gelachen om dat spontane “oop en oom”.
Nadat er gespeeld is bij “hun” kasteel rijden we naar de Molenweg. Er is daar in geen velden of wegen een molen te bekennen. Hoe dat kan, is een nieuwe column waard denk ik stilletjes, al fietsend met T die gezellig tegen mij aan hangt.
We fietsen langs de varens aan de lange dijk. Ik vertel T. dat wij haar als baby een keer op een bed van varens te slapen hebben gelegd middenin in het bos bij een hele dikke boom. ‘Leer je mij dit ook maken, een bedje van varens oooom? ‘Zal ik doen, de volgende keer’, beloof ik. Er moet ook wat te wensen overblijven.
Plotseling zie ik iets roodbruins in het hoge gras. Jaaaaa, bingo. Een ree, vrij dichtbij. Een geluksgevoel komt over ons heen. De kinderen merken ons opgewonden gefluister ineens en snel wijzen we naar het stilstaande dier. De kleintjes snappen dat er iets speciaals te zien is en volgen onze gebaren. Ze kijken en zien een ree.. voor het eerst in hun leven. ‘Vergeet het alsjeblieft nooit, dat je nu een echte ree hebt gezien’. Ze knikken allebei plechtig…zich ten volle bewust van het bijzondere moment.
Ik hoop dat ze het nooit zullen vergeten dit magisch tafereel, deze verrassing van de natuur die we hebben beleefd.
‘Ik hou van de natuur’ verzucht de vijfjarige T. melancholisch. Zij kan goed woorden geven aan haar gevoelens en ze voelt bijzondere sferen haarfijn aan.. F. vindt vooral het ineens stil zijn en fluisteren in het bos superspannend. Twee kleine kinderen weten nu voor altijd hoe een echte ree eruit ziet, maar ook dat je respectvol stil moet zijn om het dier niet te storen en om met elkaar te kunnen genieten van alles wat er leeft in de natuur. De volgende dag wil F. weer naar de ree, maar die laat zich die avond niet meer zien.
Zo ervaren ze dat geluk in een heel klein hoekje van het bos kan zitten …. ssssstttt.
Website Proper Art
