Ik heb Bas leren kennen toen ik door de liefde in Luttenberg terecht kwam. Bas was een vriend van Frans, mijn lief. Grappig is, dat ik er bij hem op een verjaardag achter kwam, dat ik zijn vader al veel langer kende. Bas zijn pa was tandarts en draaide ook diensten als schooltandarts. En die gevreesde praktijk op wielen stond ook jaarlijks voor de school waar ik juf was.
Bas kwam uit een bijzonder gezin; pa was dus tandarts, maar was veel liever professioneel pottenbakker geworden, de hobby die hij in zijn vrije tijd deed. Zakenman was hij ook niet genoeg, Bas zijn moeder deed de boekhouding. Zij was lerares Engels en reisde graag en ook nog tot op hoge leeftijd naar verre oorden. Bas had de creativiteit van zijn vader geërfd, maar ook de eigengereidheid en de onafhankelijke opstelling die zijn ouders hadden.
Vanuit Almelo kwam Bas in Luttenberg. Een mooi verhaal dat ik van hem hoorde, was zijn eerste ervaring met Luttenberg. Hij liep op straat en zag tot zijn verbijstering een gorilla op een brommer de berg af rijden. Het bleek rond carnaval te zijn en iemand was in een apenpak op weg naar een feestzaal…
Met Höllenboer werden er mooie liedjes en programma’s gemaakt. Spelen op de platte wagen met het Luttenbergs Feest, onvergetelijke plaatselijke hits werden klassiekers in het dorp: ‘Moar gien gezeur, want het lèven geet deur, Kanarie (het gatgraven winnen?) , Sie braand weer op de Lutt’nbargring’. Toen kwam natuurlijk de knaller: Het busje. Daarmee gingen Bas en zijn maat Gerard op toer langs Hilversum en alle discotheken in het land. Wekenlang stond Het Busje op één in de hitparade en Michael Jackson op twee….
Bas was een vriend met een zeer eigen kijk op het leven, was liefhebber van klassieke muziek, had een opmerkelijk gevoel voor humor, liefde voor taalgrapjes, was lange tijd vegetariër. Hij was een kattenmens, maar kookte ook dagelijks een pan pasta voor de honderden mussen die al in de achtertuin zaten te wachten op hun traktatie. Vele uren zaten we met de vriendenclub in de kroeg en vonden oplossingen voor alle wereldproblemen.
Bas kreeg tegenspoed, privé en met zijn gezondheid. Hij maakte keuzes die weer terugkwamen bij die onafhankelijkheid en eigengereidheid . Maar ik weet zeker dat ik nog vaak aan Bas zal denken; als ik taalfouten tegenkom in de krant, als ik één van zijn liedjes hoor op radio Oost of als iemand weer zegt:
‘kalm aan, busje komt zo…’
Meer herinneringen aan Bas klik hier
