In mijn vorige artikelen vertelde ik vooral wat er gebeurde in mijn projecten en dan komt het verhaal hoe Antonie er bij kwam helemaal niet terug wat eigenlijk bizar is, want het is raar, maar wel een mooie anekdote dus vandaag even een flashback …….
Joerie kwam met 3 naar Australië en na 1,5 jaar Nederlandse speelgroep en crèche was het duidelijk dat hij naar de basisschool zou gaan. Het is in Australië vaak zo dat ze kinderen achterhouden en nog een jaartje laten kleuteren (zoals ze dat weer in Nederland zeggen ) maar Joerie is in het midden van het schooljaar geboren (29 oktober ) en vond ik hem toen al een wijs jongetje. Joerie was al een tijd zeg maar enig kind en ik sleepte hem inderdaad ook vaak gewoon mee naar mijn vriendinnen. Ik zelf ben niet zo’n moeder die op kinderniveau met ze praat. Dat heb ik nooit hoeven doen bij hem trouwens.
Ik snap dat ook niet, want hoe dan? Australische kinderen moeten het makkelijkere ta zeggen i.p.v. thanks , maar ik zie daar echt niet het voordeel van in. Nadeel dus dat Joerie al heel vroeg gewoon meeging en meesprak met volwassenen. Dus mee, geen jaar achterhouden. Dat zou echt een ramp voor hem zijn geweest.
Ook is er nog een bizar verhaal te vertellen over een tweede kind krijgen. Ikzelf vond een kind eigenlijk al best een verandering in mijn leven en ik had me er al zo’n beetje bij neergelegd dat het bij een zou blijven. Maar dan het wonderlijke gebeurde …. Tijdens een toeristen tour in Sydney gingen we naar de Blue Mountains en tijdens de thee mochten we even op de Didgeridoo blazen. ik had in Nederland dat al proberen te doen, maar daar kwam toen niets geen geluid uit. Dus ach zei ik lacherig laat ik het eens proberen. De man vertelde dat het een echte Didgeridoo was uit Arnhemland. Ik blies erop en beng het geluid kwam gelijk baf in mijn hart terug . De man en ik schrokken allebei van het geluid. Hij pakte de Didgeridoo en zei; “vrouwen mogen hier eigenlijk niet op spelen, want ze worden daar zwanger van. “ Ik zei nog “een knappe die mij zwanger gaat krijgen. “ Het verhaal leert dus wel dat ik 9 maanden later Antonie kreeg.
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Niet door de Didgeridoo natuurlijk, maar ik denk toch wel dat er een blokkade weg is genomen door de mega hertz die de Didgeridoo bij mij soort van energiek geraakt heeft. Toen was daar trouwens niet veel over bekend. Nu horen we steeds vaker dat megahertz helende klanken of trillingen hebben. Voor mij staat deze theorie vast, want het idee van geen tweede meer is echt 100 procent omgedraaid toen Antonie kwam. Ons hele gezin vindt hem ook echt ons cadeautje. Dat is hij ook.
Ik ben zo dankbaar dat hij er is en toen Joerie naar de basisschool ging had ik kleine Antonie om me op te focussen. Vijf jaar verschil zit er tussen de kinderen en ze zijn heel erg close. Nog steeds trouwens. Met Antonie ben ik trouwens al na vijf weken naar de speelgroep gegaan. (Ik wilde wel eerder, maar ik had een keizersnee gehad en dan mag je van de verzekering niet rijden).
Mij was verteld dat de baby in de buik zich al met taal bezighoudt d.m.v. klanken die ze opvangen en aangezien ik natuurlijk met Joerie gewoon naar de speelgroep ging had Antonie dat al meegekregen. Op zich was de speelgroep natuurlijk ook mijn veilige haven en belangrijk om het Nederlands ook van de pasgeboren baby in Australië te laten ontwikkelen. Antonie ging inderdaad jarenlang naar de speelgroep, maar toen hij ouder werd wilde hij echt niet net als zijn grote broer op zaterdag naar de Nederlandse les. Wel was het duidelijk voor Joerie dat hij ook zoveel mogelijk Nederlands moest praten tegen Antonie en dat heeft hij ook gedaan.
Ik heb nog een schattig filmpje van Antonie over tweetaligheid waarin hij vertelt dat hij vaak in de war is welk woord hij moet gebruiken. Ik kan me voorstellen dat je daar normaal als ouder van in de war raakt, maar bij Joerie was het op zich ook goed gekomen met gewoon steevast Nederlands praten, dus ik nam aan dat het bij Antonie ook wel los zou lopen. Op zich had Antonie natuurlijk meer expositie naar het Engels dan naar het Nederlands, dus de angst dat zijn Engels niet zou ontwikkelen zou niet gegrond zijn. Eerder moest ik me zorgen maken om het Nederlands .
Klik hier voor het filmpje
Website Dutch TV
