Diss’n van Roerink, 67 jaar en ruim 40 jaar meegelopen in de bouwwereld. Als tegelzetter. Dat leverde bijzondere, bizarre, smerige en grappige momenten op, die hij graag via zijn column met je wil delen.
Ok Diss’n van Roerink mos noa schoelle.
We begonnen ooit te werken (als tegelzetter) met een BBL arbeidsovereenkomst. Dit betekende 4 dagen werken en één dag naar school. 2 jaar lang iedere woensdag op de brommer (we waren 17/18 jaar) naar Rijssen. Op die school kwam ik een jongen tegen die een steenworp van ons af woonde (500 meter hemelsbreed, ik kon in die tijd heel ver gooien). Hij volgde de normale leerweg en was een paar jaren jonger dan wij. Hij vroeg of hij in het vervolg op de dinsdag bij mij op de brommer (Kreidler) mee mocht naar Rijssen. Hoefde hij die dag dan niet met fiets of bus naar Rijssen. We moesten toch die richting op, dus waarom niet. Wel gingen we na afloop van de schooldag altijd nog even bij Koenjer (Kruidentuin) en/of Kókkies Da (Later chinees Ni Hao) aan om een biertje en een gehaktbal te nuttigen op de afloop van weer een voor ons een nutteloze dag. Tegelzetten was onze passie en daar paste volgens ons de school niet bij. De jongen nadrukkelijk gevraagd om hem eerst naar huis te brengen, maar hij wilde toch ook wel eens in de kroeg zitten. Dronk op onze kosten ook al een biertje met de daarbij behorende gehaktbal. Na afloop zetten we hem bij zijn huis af.. De week erop belde zijn moeder dat de desbetreffende zoon niet meer mee ging bij mij achter op de brommer. Bij thuiskomst was t bier en de gehaktbal er spontaan weer uitgekomen. Achteraf denk je, ik had hem direct naar huis moeten brengen, maar ja je bent jong en ie denkt nog nergens an..
Verrassing
Als je in de jaren 70 de Kamperbrug over reed richting Zwolle stond er vaak een palingboer bij de stoplichten. Bij een rood stoplicht kwam hij bij het raampje of je nog paling wilde. Onze chauffeur wilde wel een portie paling. Hij wilde zijn vrouw wel verrassen. (ie weet nooit woar t goed veur is). Hij legde de paling tussen ons in ergens in de buurt van de handrem. Heel voorzichtig pakten de collega’s achterin de paling en peuzelden met z’n drieën (waaronder Diss’n van Roerink) ze stiekem op en legden daarna de overgebleven graad weer terug, netjes ingewikkeld in het papier waar het uit kwam. Onze collega chauffeur had niets in de gaten. Hopelijk had de vrouw des huizes wel wat gekookt voor die avond, anders was het vast wel een hele kale bedoening. De verrassing is uitgebleven, maar wat daar voor in de plaats kwam ???
Voetball’n op ‘t wark
Het was niet alleen tegelen op de bouw. Er werd soms ook gesport. In de middagpauze, tijdens een klus in Kampen werd er tussen de middag altied gevoetbald. Een collega van ons ergens uut Twente was keeper van het eerste elftal in zien dorp. Dus iedere dag had hij z’n keeperskledij bij zich om zich in het doel te nestelen. Ook was hij diegene die iedere avond wel een klusje had en het gereedschap weer mee naar huis nam. Alleen vergat hij die morgen zijn gereedschap, maar aan zijn keeperstenue had hij wel gedacht. Er kon in ieder geval gevoetbald worden.
Denkt Julle nog an um te stemm’n op de Luttenberg top 700 !! Klik hier om te stemmen.
