“Wie gaat er mee soppen?” “Ikke” roept mijn zesjarige kleinzoon direct….”Ikke ook”, juicht de 3 jarige jongste. Als oma iets vraagt kan je maar beter van de partij zijn. Ze zijn een dagje in Olst. Meestal is hun komst het eerst af te lezen aan de tegelvloer in mijn atelierkeuken. Niet erg natuurlijk. Plezier gaat voor properheid. Als ze weer naar huis zijn doen we de boel wel weer. Behalve vandaag. “Waarom niet met hen samen” dacht ik op een dreigend aankomend inkak i-pad moment. In de actiemodus!
Onze kleinzoons staan -zacht uitgedrukt- enthousiast in het leven. Ze houden vooral van “doen” .Met een levenslust om U tegen te zeggen. Het gaat van koffie zetten voor opa of meehelpen in de tuin tot stoeipartijen met hun vader. De vloer schoonmaken bij opa en oma hebben ze nog niet eerder gedaan. Alles wat nieuw is, vinden ze geweldig. Vooral als oma weer een gekke inval krijgt “Bij jullie is het altijd feest” zei grote M. ooit spontaan. Ik ben benieuwd of dit sopfestijn ook een feest zal worden. Een kater ligt misschien meer op de loer..
We beginnen met stoelen op de tafel zetten. “We gaan spierballen laten zien”, energize ik … de oudste gaat er voor de volle honderd procent in. In no time is de vloer zuigklaar. Grote M. krijgt de steelstofzuiger, kleine M. de gewone. Daar gaan ze gebroederlijk samen aan de slag. Gang, wc en bijkeuken worden fanatiek meegenomen. Trots doe ik mee en kijk ik naar hen.. wat kunnen ze al veel, ze helpen echt. Het tv programma “Kamp van Koningsbrugge” is er niets bij qua broederschap en samenwerking.
Het leukste is voor het laatst. Ik tover de dweilemmer tevoorschijn en laat zien dat er wieltjes onder zitten. Dat is “kaassie” zeggen ze in onze familie. Ongeduldig kijkt het tweetal toe hoe het gaat met het uitwringen van de dweil. “Mogen wij op de hendel trappen oma?” Natuurlijk mag dat. Water in de bak en rijden maar. De zesjarige is als eerste aan de beurt en hij slingert de natte lap stof behendig en effectief over de vloer. M. van 3 wil “beurt garantie” . Hij rijdt de door hem origineel bestempelde “bolderkar”- supersnel dicht bij zijn koddige lijfje. Ik kijk eens goed naar de rijdende emmer en zie dat het apparaat best voor bolderkar door kan gaan. Kleine M. heeft zijn unieke kijk op de dingen nog altijd niet verloren.
Het water klotst tegen de klippen op. We houden het nog net droog. De hele begane grond krijgt een opfrisbeurt van de boys. Voordat het water me aan de lippen stijgt omdat de scheidslijn tussen meehelpen en uitproberen “wat je nog meer met water kunt doen”, flinterdun is, rond ik af: “jullie hebben wel een ijsje verdiend” “kijk eens opa wat glimt de vloer mooi he?” Opa glundert oprecht mee.
Inmiddels glimmen de kleinzoons van oor tot oor. Wij glimmen nog harder …van trots voor deze schatten van kinderen. Inmiddels lekker likkend aan hun ijssie. Voldaan zet ik de bolderkar in de bijkeuken.
Website Proper Art
