Hoe maken we van geld weer het ruilmiddel dat het in werkelijkheid is? Redacteur Roanne neemt haar eigen – en onze collectieve – relatie met geld onder de loep en ontdekt dat er iets fundamenteel scheef zit. “In plaats van praktijken die dieren mishandelen, natuurgebieden vervuilen en mensen uitbuiten te belonen, mogen we geld gebruiken als middel om het leven te bevorderen.”
We geven uit liefde, maar onze cadeaus dragen vaak allesbehalve bij aan de gezondheid van de ontvanger of die van de Aarde. Hoe mooi zou het zijn als we elkaar echte geschenken zouden geven? En we – iedere keer als er iets te vieren valt – een ecologische en lokale boer, voedselproducent of teler zouden steunen? Dan voed je met elk cadeau mens, dier en natuur.
Weg van de prikkels. Het gehaast. Het consumeren. Je huis verkopen, je bezittingen stallen en met een camper de wijde wereld in gaan; het is een wens waar steeds meer mensen mee spelen.
Prestatiedruk, geïnternaliseerd kapitalisme en de bijbehorende stress: leven in de 21ste eeuw gaat niet altijd over rozen. In deze context vraagt redacteur Roanne zich af: ga ik mee in de ratrace of stap ik eruit? “In mijn hoofd speelt zich steeds hetzelfde ontsnappingsplan af.”
Veel mensen linken eenzaamheid aan ouderen. Maar ook onder jongeren is het een groot probleem. Tijd om daar wat aan te doen. Want met 7,7 miljard mensen op deze aardbol zou niemand zich alleen moeten hoeven voelen.
Na zes jaar lang op een middelbare school voor de klas te hebben gestaan, kent Johannes Visser het onderwijs door en door en kan hij het systeem van binnenuit beschrijven. Dat het onderwijs meer aandacht in de media verdient, is voor hem een no-brainer.
Boeren zijn gebaat bij lokale en gezonde landbouw. In de meeste supermarkten krijgt de boer namelijk een schijntje van de verkoopprijs, waardoor deze gedwongen wordt steeds verder op te schalen. Met monoculturen, pesticiden, bio-industrie en depressies. Nu is het moment om tot een echte transitie te komen.
“Wat niet in de bodem zit, kan ons voedsel niet opnemen en komt dus ook niet op ons bord terecht.”
De veertigurige werkweek ligt onder vuur: steeds meer werkgevers en werknemers zien er het nut niet meer van in.
Met een andere benadering is een personeelstekort echt wel op te lossen volgens Bartel Geleijnse.
Nadine Maarhuis, hoofdredacteur van MaatschappijWij geeft tips voor ‘consuminderen.’
Hoogleraar Jo Caris vindt de zorg voor de samenleving te individualistisch gericht met te veel aandacht voor medicijnen.