Israël, de nachtmerrie van het Midden-Oosten

In dit ‘vredesplan’ van 20 voorwaarden moet Hamas zonder harde voorwaarden de Israëlische gijzelaars vrijlaten en dan maar geloven dat aan de andere voorwaarden voldaan zullen worden. De seinen daarvoor staan niet bepaald gunstig…

‘Vredesplan’ Trump en Netanyahu

Bij dit ‘vredesplan’ waarbij de belangrijke partij niet eens aan tafel zat wordt vergeten dat er in januari van dit jaar een staakt-het-vuren werd overeengekomen, bestaande uit drie fases. Fase 1 verliep prima: de wapens werden neergelegd en er werden Israëlische tegen Palestijnse gijzelaars geruild. Toen fase 2 zou moeten ingaan, waarbij alle Israelische gijzelaars zouden vrijkomen en het IDF leger kamp Gaza zou moeten verlaten, verbrak Netanyahu dit akkoord en begon een nog gruwelijker offensief met hevige bombardementen en uithongering. Dit handelen toont de onbetrouwbaarheid van Israël aan!

Het lijkt erop dat Hamas nu de gijzelaars zal vrijlaten, zodat er hopelijk direct op grote schaal hulp verleend kan worden. Vrede zal het niet brengen. Het elimineren van Hamas betekent natuurlijk geen vrede.

Het is een illusie te geloven dat mensen die vaak al hun hele leven in vreselijke kampen als Gaza zitten, volgens cijfers van de VN 5,9 miljoen geen verzet zullen leveren. Hoe langer deze Israëlische terreur duurt, hoe meer verzet er zal komen. Ook in andere Palestijnse gebieden, in Zuid Libanon en Syrië neemt de zionistische terreur alleen maar toe…

Cynisme

Zou Trump juist nu met dit plan gekomen zijn omdat volgende week de Nobelprijs voor de Vrede wordt uitgereikt en zet hij daarom het mes op de keel van Hamas? De kans op deze prijs voor hem lijkt me erg klein, ook vanwege zijn wat onhandige actie om het Ministerie van Defensie te hernoemen in Ministerie van Oorlog. De enige hoop voor hem is dat het Nobelcomité een nieuwe prijs instelt: De Nobelprijs voor Onnozelheid.

Het zou ook nog kunnen dat Israël en de VS hopen dat Hamas dit plan niet accepteert, zodat ze een vrijbrief krijgen om hun totale vernietiging van Gaza te voltooien. Israël kan dan verder gaan met het ‘bouwrijp’ maken van Gaza voor de Trump Rivièra.

(Lees verder onder videoclip)

Historische achtergrond

De Joden werden in de eerste helft van de vorige eeuw vreselijk vervolgd in Oost- en Midden-Europa. Dit leidde tot een asielstroom naar Palestina. Met de Balfour-verklaring van 1917 werd Joden een veilig tehuis geboden in Palestina, het land waar zij als Semieten met een Joodse achtergrond oorspronkelijk vandaan kwamen. Voorwaarde was dat alle rechten van hun islamitische en christelijke Semitische broeders en zusters gerespecteerd zouden worden. Het verkrijgen van een eigen staat werd daarbij uitdrukkelijk uitgesloten.

(Lees verder onder afbeelding)

Zoals overal in de wereld 2000–3000 jaar geleden waren er nauwelijks grenzen en heersten vooral lokale machthebbers. Verschillende religies volgden elkaar op: eerst animisme, daarna het Jodendom, via de Romeinen het christendom en onder het Ottomaanse Rijk de islam. Alle drie de religies zijn voor een belangrijk deel gebaseerd op het Oude Testament, met Abraham als gemeenschappelijke aartsvader. Voor Joden, christenen en moslims werd Palestina daardoor een Heilig Land.

Hoewel veel Joden in de loop der eeuwen Palestina verlieten, bleef er altijd een kleine Joodse gemeenschap bestaan – gemiddeld zo’n 5% van de bevolking – die over het algemeen vreedzaam samenleefde met de lokale bevolking.

Zionisme en terreur

Het zionisme was gebaseerd op de overtuiging dat de Joden het “uitverkoren volk” waren en dat zij, bij de terugkeer van God op aarde, naar het land Israël geleid zouden worden. Volgens de Hebreeuwse Bijbel bestond er rond 930–722 v.Chr. een koninkrijk Israël, al is dat wetenschappelijk nooit bewezen.

(Lees verder onder afbeelding)

Toen in de 19e en 20e eeuw zionistische Joden uit Europa naar Palestina trokken, zagen zij zichzelf vaak als verheven boven de lokale bevolking. Dat leidde tot spanningen en terreur, ook tegen het Britse bestuur. In 1939 beperkte het MacDonald White Paper de immigratie tot 75.000 Joden in tien jaar tijd. Maar tijdens de Holocaust slaagden honderdduizenden er toch in Palestina te bereiken, geholpen door zionistische milities zoals Irgun, Stern Gang, Haganah en Etzel – de voorlopers van het huidige Israëlische leger (IDF).

De stichting van Israël

Het geweld liep zo hoog op dat Groot-Brittannië het mandaatgebied wilde opgeven en de zaak bij de Verenigde Naties neerlegde. In resolutie 181 werd een tweestatenoplossing voorgesteld: Israël en Palestina zouden beide bestaan, met garanties voor gelijke rechten van alle inwoners. Toch werd 52% van het land toegewezen aan de Joden, die destijds nog een minderheid vormden.

(Lees verder onder afbeelding)

De Palestijnen zagen dit als onrechtvaardig en vreesden verdrijving. Die angst bleek terecht: op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion eenzijdig de onafhankelijkheid van Israël uit, zonder grenzen en zonder garanties voor de niet-Joodse bevolking. De daaropvolgende oorlog leidde tot de verdrijving van 750.000 tot 1 miljoen Palestijnen, de Nakba (“de ramp”). Vandaag leven er 5,9 miljoen nakomelingen van deze vluchtelingen in UNRWA-kampen, vaak al generaties zonder toekomstperspectief.

(Lees verder onder afbeelding)

Ontwikkeling en conflicten

Sindsdien volgden decennia van oorlogen, bezettingen en VN-resoluties – meer dan 200 in totaal – die allemaal door Israël werden genegeerd, mede dankzij het Amerikaanse veto in de VN-Veiligheidsraad. Ook uitspraken van het Internationaal Gerechtshof werden naast zich neergelegd.

Een moment van hoop kwam met de Oslo-akkoorden (1993 en 1995), onder leiding van Bill Clinton. Maar het vredesproces werd gesaboteerd door de Israëlische Likud-partij onder Benjamin Netanyahu. Premier Yitzhak Rabin, die vrede wilde, werd vermoord door een extremistische zionist, en PLO-leider Yasser Arafat stierf later onder verdachte omstandigheden.

Gaza en Hamas

In 2006 vonden verkiezingen plaats in de Palestijnse gebieden. Netanyahu stimuleerde destijds de groei van Hamas als tegenwicht tegen de Palestijnse Autoriteit. Het bekende verdeel-en-heers principe.Hamas won en nam de macht in Gaza over. Op 7 oktober 2023 pleegde Hamas een gruwelijke aanval waarbij 1200 Israëli’s werden vermoord en 120 ontvoerd. Israël reageerde met massaal geweld: meer dan 65.000 Palestijnen kwamen om, 80% van Gaza werd verwoest.

Een staakt-het-vuren van januari 2025 werd door Israël in maart gebroken. Het leger intensiveerde de aanvallen en gebruikte zelfs uithongering als wapen. Toen onderhandelingen plaatsvonden in Qatar, werden Palestijnse onderhandelaars doelwit van een Israëlische raketaanval.

Het “Trump-plan”

In september 2025 presenteerde Donald Trump een zogenaamd “beste vredesplan ooit”. Het plan, opgesteld zonder Hamas, stelde een gefaseerde terugtrekking uit Gaza voor, maar liet de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem volledig buiten beschouwing. Premier Netanyahu had intussen al verklaard dat er nooit een tweestatenoplossing zou komen en kondigde nieuwe illegale nederzettingen aan, die Palestijnse gebieden verder zouden opsplitsen.

Conclusie

Het uitschakelen van Hamas zal het Palestijnse verzet niet stoppen. Zolang miljoenen Palestijnen al 77 jaar worden gegijzeld in uitzichtloze omstandigheden, zal het verzet telkens in nieuwe vormen terugkeren.

De enige duurzame oplossing is dat Israël ophoudt te bestaan als koloniale en exclusieve staat. Joodse Semieten die op basis van gelijkwaardigheid willen samenleven met hun islamitische en christelijke broeders en zusters kunnen blijven, zoals dit 2000 jaar lang mogelijk was. Degenen die dit niet willen, kunnen terugkeren naar hun landen van herkomst of zich aansluiten bij de UNRWA-regelingen.

Zoals alle andere koloniale mogendheden hun overheersing hebben beëindigd – zelfs na 400 jaar – kan dat na 77 jaar ook van Israël worden verlangd.

Eerdere HierInSalland artikelen over dit onderwerp

Urgent plan voor Gaza en vredesplan voor Palestina

Gaza: Noodkreet aan de VN om menselijkheid en internationale krachtige militaire actie