Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. Ook vandaag ziet Sjaak veel moois en kijkt hij uit naar het Stoppelhaene oogstfeest.
Het is vroeg in de morgen en bij m’n vrijwilligerswerk heb ik zoals gewoonlijk ook de camera mee. Je kan nooit weten, soms doet een fotomoment zich onverwacht voor en dan is een camera wel handig. Een vroege vogelaar pakt zijn verrekijker alweer in de tas. De liefhebber was om half zeven al in het Boetelerveld en na een wat mistige start stonden er toch nog o.a. een matkop, een zwarte roodstaart, een bruine kiekendief, 3 grauwe vliegenvangers en maar liefst 17 gele kwikstaarten in zijn notitieboekje.
Kijk eens, wat laag! Ik bedoel de grondwaterstand hier ter plaatse. Het grondwater staat meer dan anderhalve meter onder het maaiveld! Dit is dus veel te diep om via capillaire opstijging bij de wortelzone van vele planten, struiken en jonge bomen te kunnen komen. En als er dan van boven ook geen neerslag valt kan het funest zijn en zullen ze het loodje leggen. Voor de land- en akkerbouw geldt hetzelfde. Kijk, in de poelen staat nog wel water. De bodem is bij de N2000 werken afgedicht met een laag keileem en dit is de redding voor de aanwezige waterplanten en amfibieën.
Oh, is dat een wespendief die daar boven het bos uitkomt of toch een juveniele buizerd? Tegen de zon inkijkend is het moeilijk te zien.. Kijk eens, wat doen de diepblauwe klokjesgentianen het goed! Ze staan al gewoon langs het wandelpad. Het wordt al gewoon, het zeldzame is er al zowat af. Het lijkt tegenstrijdig met deze droogte maar dat is te verklaren doordat een hoge voorjaarsgrondwaterstand een must is voor deze prachtige zeldzame bloemetjes. Daar gedijen ze op en dat lukt schijnbaar prima na de ingrijpende herstelwerkzaamheden.
Oei, kijk een levendbarend hagedisje schiet weg en daar alweer een. Ja, die grote schoenzolen kijken ook nergens naar. Het is even uitkijken op het wandelpad voor zonnebadende hagedisjes. Kék-kék-kék, hoor eens, dat is een boomvalkje. Die heeft hier ook een eettafel vol met libellen en juffertjes. Het wemelt ervan op de heide en boven het Grote Rietgat.
Zo, mijn rondje van dik twee uur zit er bijna op. Eenmaal op de fiets stop ik nog even voor een hobbyboer die met een eigen oldtimer-combine aan het maaidorsen is. Tja, het graan is eraf en dan is het echt Stoppelhaene! En dat is nou zo’n onverwacht mooi fotomoment. Nu maar op naar het gevarieerde oogstfestival. Er is vandaag nog genoeg om van te genieten en wat hebben we het gemist. Zoals de Stoppelhaene-voorzitter het al zo mooi zei: “’t Zol weer eens tied wörd’n!”
