Mijn uitzicht uit het keukenraam is wazig: het is flink mistig buiten. Dat weertype hebben we wel vaker in de herfst en heeft zo zijn eigen charme voor een fotograaf. Ik besluit daarom vanmorgen maar eens te gaan kijken op het Boetelerveld.
Letterlijk beneveld zet ik even later mijn fiets tegen de schuur bij de ingang en stap door het klaphek. Het is stil en ik ben zo te zien (nog) de enige in het veld. Ontelbaar veel spinnenwebben hangen tussen de gele pijpenstrootjes en de uitgebloeide heidepolletjes. De een oogt nog mooier dan de ander. Ik krijg gewoon last van keuze stress want welke zal ik nou eens fotograferen.
Om geen enkele spinnen woning te beschadigen laat ik me voorzichtig op mijn knieën zakken. En zo lig ik op de natte ondergrond tussen de webben en schiet het ene na het andere plaatje van de kantklos werkjes van de nijvere spinnen die hier wonen. Hoe dichter ik op zo’n web kruip hoe meer details ik zie door de macrolens. Aan de ragdunne draden hangen honderden waterdruppeltjes die de mist daar aan heeft geregen.
Maar kijk nou toch eens: daar in dat web is een kruisspin bezig om met haar poten druppeltjes van de draden af te gooien..??? Doet ze aan najaars onderhoud of heeft ze misschien last van lekkage? Ze houdt in ieder geval niet van natte poten zo te zien. En daar zit een dikke spin midden in haar web zelf helemaal vol met dauwdruppels; zij zit waarschijnlijk te wachten tot de zon er doorkomt. Die droogt dan haar spinnenlijf, haar web en de insecten die daarna weer kunnen rondvliegen, liefst in haar gespannen spinnenweb natuurlijk.
De zon begint er nu langzamerhand door te komen en het licht verandert van koel blauw naar warm oranje. Geleidelijk aan wordt de mist nu dunner en gaan de webben vervagen. Oh, daar zit warempel ook nog een heideringelrups gevangen in een omhulsel van mistdruppeltjes. Die moet ook nog even geduld hebben net als de langpootmuggen die ik tot nu toe weerloos aan de grassprieten zie hangen. Nog even en ze komen weer in beweging.
Ha, lekker die eerste zonnestralen op mijn rug, ook ik veer overeind en kom in de benen. Mijn blikveld wordt ruimer en het hele Boetelerveld wordt weer zichtbaar. In de mist was het een klein wereldje waar ik me op kon focussen maar het was wel een prachtig stukje. Zeker gezien door de macrolens.
