Als ergens natuur op de schop gaat, wordt daar vaak schande over gesproken. Zo gebeurde dat op ’t Boetelerveld ook. Maar als je met Diny Heidenrijk op pad gaat komt het vertrouwen in een goede afloop je als snel tegemoet. Dus fietsen we van de week vol goede moed naar het Boetelerveld.
Door Diny Heidenrijk
Zo, fiets geparkeerd naast de schuur, rugzak op de rug gehesen en met fotocamera bij de hand loop ik het Boetelerveld in. Vandaag kies ik voor rondje rechtsom. Hier zie ik nog niet echt dat het lente is: overal lichten de gele pollen pijpenstrootjes op tussen de nog dorre bruine struikjes dopheide. Maar kijk, die berken zitten al wel vol kleine groene blaadjes.
Daar die dode boomstam met aan weerszijden kronkelige takken die steekt mooi af tegen de gele omgeving, dat is een foto waard. En hier zie ik een wilgenstruik met dikke bloeiende katjes, de meeldraden vol geel stuifmeel. Ja daar komen hommels graag op af. Ik word ingehaald door een andere wandelaar die er stevig de pas in heeft. Hij groet, loopt door en verdwijnt om de bocht. Waarschijnlijk doe ik minstens twee keer zo lang over het rondje dan hij….
Met eigen ogen zien
Sinds vorig jaar juni ben ik niet meer op het Boetelerveld geweest maar nu wil ik wel eens met eigen ogen zien hoever ze zijn met de herinrichting van dit natuurgebied. Het oogt kaal, ik kan ver kijken en zie zelfs in de verte boerderijen rondom liggen. Er zijn heel veel bomen gekapt maar zo’n wijds gezicht heeft ook wel wat.
Oppassen, hier staat het wandelpad onder water. Maar wat een mooie weerspiegelingen van het landschap in die plassen! Met een grote boog om het water en dwars over een triest ogende kale vlakte die kort geleden gerooid en glad geschaafd is hobbel ik langs een gespaard dennenbosje. Als het goed is moet ik zo toch ergens weer op het juiste pad terugkomen. Maar achter dat bos stuit ik weer op grote plassen. Hé kijk eens, hier staan een heleboel poot afdrukken, prenten, van reeën. Ze lopen van en naar het water. Hier staan ook veel restanten van dode bomen. Het ziet er een beetje uit alsof er een bom is gevallen. Zouden ze dat zo laten? Misschien voor spechten? Het is wel weer een apart gezicht met die weerspiegeling in die plassen. Her en der zijn ook stukken terrein die omgeven zijn met paaltjes en afgerasterd met gaas….? Wat zou daar de bedoeling van zijn?
Ben heel benieuwd hoe het er van de zomer en over een paar jaar uitziet! Het komt vast goed. Even later kom ik inderdaad weer uit op het wandelpad en loop ik terug naar het startpunt bij de schuur.
(Onder dit verhaal kun je op ‘Boetelerveld’ klikken voor meer tekst en uitleg over wat er allemaal gebeurd is in dit natuurgebiedje aan de Schoonhetenseweg in Raalte en vooral ook waarom.)
