Enerzijds: Die radicale acties hebben dictatoriale trekjes. Maar de politiek maakt boeren ook wel radeloos. Laten we over een maand maar eens de balans opmaken als we met wat minder adrenaline terugkijken.
Anderzijds: Die acties keren zich tegen verkeerde instellingen en personen. De boeren moeten immers vooral bij hun eigen erfbetreders zijn. Die hebben het boerenleven naar de kloten geholpen. Rabobank door zich te verrijken aan hypotheken, veevoederbedrijven door zich te verrijken via schaalvergrotingsadviezen, melkrobotmachines door op de tijdwinst te wijzen en slachterijen die het liefst zo veel mogelijk dieren een kogel door de kop jagen.
De LTO-voormannen leiden dat concert van winst maken over de ruggen van boeren.
De lobby rondom de boeren is prima geregeld. Het marketingbureau ReMarkAble weet wel hoe dat moet. Daar hebben ze de BBB opgericht, Caroline van der Plas voor het karretje gespannen en nu zitten ze in de Tweede Kamer. Een van de eigenaren van dat bureau nam er zelfs afscheid voor en zit nu als adviseur van Caroline de hele dag ergens achter een Haags bureautje de beweging groter en groter te maken. Kijk naar de klanten van ReMarkAble en je begrijpt dat de boer daar niet persé beter van gaat worden.
De boeren zijn boos op de verkeerde. En dat is gevaarlijk.
Het is zuur, heel zuur, als een familiebedrijf het niet haalt, maar daarin is een boerenbedrijf niet anders dan een bouwbedrijf dat omvalt in een crisis of een door opa opgezette elektronicazaak die naar de knoppen gaat door CoolBlue en Mediamarkt.
Iedere vier jaar moet het openbaar vervoer in de regio opnieuw aanbesteed worden. Geregeld regelt een andere vervoerder de dienst. Niemand die zich dan zorgen maakt over de buschauffeurs (die allemaal ontslagen worden en weer opnieuw aangenomen door de nieuwe vervoerder en zo maar moeilijk rechten kunnen opbouwen), we zoomen alleen maar in op de frequenties waarop bussen en treinen rijden.
Zo is dat nu ook: het gaat om ons voedsel! En om de aarde. Links of rechtsom moet het roer om. En anders dan bij de buschauffeurs hoeven de boeren niet ontslagen te worden. Ze moeten anders werken. In Frankrijk wordt Parkinson als beroepsziekte gezien en de epidemie daar valt één op één gelijk aan de wijngebieden van het land waar veel landbouwgif gebruikt wordt. Ook in Nederland is de epidemie gaande, ook op het platteland, professor Bas Bloem waarschuwt er voor. Zijn boek De Parkinsonpandemie staat vol met verwijzingen dat er één op één relatie is tussen gewasbestrijding en Parkinson. De Europese Unie heeft vorige week nog besloten dat het gifgebruik in 2030 gehalveerd moet zijn. Als je niet op het platteland woont, heb je er vermoedelijk geen weet van: maar ‘alleen maar groene grasvelden’ zijn bespoten om andere kruiden te doden, aardappelvelden moeten zelfs heel frequent bespoten worden. Loonwerkers sturen imkers een mail als ze in de buurt met de gifspuit aan de slag gaan.
De transitie van de landbouw gaat niet om boertje pesten, juist niet: met Europese acties als The Green Deal en From Farm to Fork worden acties ondernomen om de producent van het voedsel juist meer te laten verdienen: dat je een eerlijke kringloop krijgt in economische zin. Biologisch boer John Aarnink roept het ook in diverse talkshows: de transitie leidt tot meer boeren, kleinere boerenbedrijven en een beter inkomen.
Laten we de terroristische actievoerders overigens niet gelijk stellen met ‘alle boeren’ en we vragen ook helemaal niet van boeren of ze achter de acties staan. Net als dat je moslims niet vraagt of ze achter terreurdaden staan van een psychiatrisch patiënt die zegt dat hij in naam van een hogere macht handelt, noch dat je een willekeurige katholiek vraagt afstand te nemen van allerlei seksueel abuis van geestelijken.
Het is wat mij betreft nu nog te vers om te zeggen wat we ‘er mee moeten’. Want dan neem je besluiten met een boel adrenaline in je lijf. Op korte termijn lijkt het me daarom vooral van belang dat er geen grote ongevallen gebeuren, dat er niet iemand in de file een hartaanval krijgt en dat de hulpdiensten er dan niet bij kunnen.
Als de rust ooit nog eens wedergekeerd is moeten rechters maar eens nadenken over de straffen. Laat ze mild zijn!
Grootste probleem van de staat waarin we met de boerenprotesten verkeren is de stuurloosheid van de politiek. Daar lijkt geen enkele behoefte problemen fundamenteel aan te pakken, want je moet over vier jaar toch weer herkozen worden. Daarom is de klimaatproblematiek nooit serieus aangepakt. ‘Wij willen geen windmolens!’ doet het beter dan ‘die CO2 die we nu uitstoten veroorzaakt pas over dertig jaar problemen’.
Hapsnapperig is nu de stikstof eruit gelicht, vroeger heette dat zure regen. Toen al deed de politiek er geen donder aan. En journalisten ook al niet. Stentor, RTV Oost, Weekblad voor Salland, ze vinden de boeren toch echt wel het belangrijkst.
Naast klimaatproblematiek heeft de discriminerende Belastingdienst met zijn toeslagenaffaire ook een stoeltje bemachtigd in de wachtkamer van ‘nog even wat langer wachten’. Onze infrastructuur heeft ook langetermijnvisie nodig, dus die had ook een stoeltje gevonden. En kijk, gezondheidszorg zit er ook al: magertjes en tot op het bot uitgekleed, die kan geen stootje meer verdragen. BBB staat buiten aan de deur te rammelen of ze er ook in mag. Maar dat is geen echte politieke partij, dat is gewoon een marketingtool van ReMarkAble (zeggen ze tenminste zelf)
https://lnkd.in/ehq65dQh
https://lnkd.in/eK7Wp7Ty
Maar ja, zelfs dan moet je natuurlijk niet overgaan tot terreur.
‘De kruik gaat zolang te water tot hij barst’
Aan die uitdrukking moet ik steeds denken wanneer ik al die sensationele beelden van ‘rellende’ boeren zie die momenteel via diverse mediakanalen op ons afkomen.
‘Rellende’ boeren?
Ik noem het liever: Getergde boeren!
Mensen, zoals u en ik, die hun hele bestaan in rook dreigen te zien opgaan terwijl andere producenten zoals bijvoorbeeld de multinationals, zoveel mogelijk buiten schot gehouden zijn/worden en de consumenten massaal het vliegtuig pakken voor een mooie vakantie, hun barbecue’s weer volladen met heerlijke kiloknallers en hun vuurkorven op zwoelende zomeravonden gezellig hun stinkende troep laten uitstoten.
Wie zou daar als boer, met een dienend beroep en altijd in de weer om de mensheid van voedsel te voorzien, nou niet gefrustreerd van worden?
Wat hadden onze politieke vrienden in Den Haag dan verwacht met hun zwalkend beleid?
Wat hadden wij, als consument, dan verwacht met ons dom gedrag?
Willen wij de aarde redden zonder dat wij daar zelf iets in hoeven te investeren?
Wordt het niet de hoogste tijd om voor de verandering ook eens de hand in eigen boezem te steken?
Want, wees eens eerlijk, zijn wij met onze nooit aflatende zucht naar veel-meer-meest niet mede schuldig aan de vervuiling der aarde?
De vakantie staat voor de deur.
Alle tijd dus om ook daar eens rustig over na te denken voordat we ons weer storten in de hectiek van alle dag.
Ik wens u alvast een fijne, ontspannen vakantie, een behouden thuiskomst en een hopelijk vernieuwde, frisse kijk op ons aller toekomst!