De Kerstdagen zijn net achter de rug. Hopelijk was het gezellig. De terugkeer van het licht, de geboorte van een kindje dat hoop brengt voor de toekomst. Even vergeten we de wereldlijkse zaken en gaan op weg naar het einde van het jaar. Het vuurwerk steeds meer aan banden, maar de oliebollen blijven.
(Lees verder onder afbeelding)
Hoe staan we er met zijn allen voor? Hoe gaat het met ons, met de dieren, de planten, de bomen, de aarde? Hoe staat het met de bodem van ons bestaan, met de lucht die we inademen en het water dat we drinken. Hoe zorgen wij daarvoor?
Onlangs was ik bij een lezing van Mathijs Schouten op de universiteit van Wageningen naar aanleiding van zijn boek Anders kijken. Hij nodigt ons uit om anders naar al het leven te kijken. Naar de bomen als levenswezens, naar de rivier als een levensaders zoals onze bloedvaten van ons lichaam. Om de geuren en kleuren in ons op te nemen en te genieten van de geluiden.
Hij stelt voor om het woord natuur af te schaffen, omdat wij het begrip natuur buiten onszelf als mens plaatsen. Maar wij zijn erin opgenomen. We zijn een radertje in de natuur. Natuur is leven. Het is de essentie van ons bestaan.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Als wij er zo naar kunnen kijken, dan gaan we ervan houden. En als we van iets houden, willen we er goed voor zorgen en er volop van genieten.
Dat anders kijken, dat wens ik iedereen voor het komende jaar. Om dat wat je liefhebt, kan gedijen.
Website ‘t Natuurlijk Huus
