Een aantal jaar geleden schreef ik veelvuldig gedichten. De mooiste zijn gepubliceerd in de dichtbundel Ontdekkingsreis. Nu bladerde ik onlangs deze dichtbundel door op zoek naar een geschikt gedicht voor een specifieke gelegenheid. Daarbij stuitte ik op een gedicht over klimaatverandering. Een onderwerp dat me ook nu nog aan het hart gaat, aangezien ik meewerkte aan de verhalenbundel Welkom in de broeikaswereld. In dat boek werpen 27 Nederlandse en Belgische auteurs een blik in de toekomst, en dan specifiek wat betreft de klimaatverandering. Ik heb het betreffende gedicht destijds niet ingestuurd voor publicatie, maar het had zeker in de bundel gepast.
Een ongemakkelijke waarheid
Er hangen zwarte draden
boven het groene weiland
zij vormen lange paden
zwevend over dit eiland
Een vogel bouwt aan zijn nest
een boom, omringt door steen
is al wat er nu nog rest
het naaldbos van voorheen
Dit weiland en deze boom
onbereikbaar ver uiteen
zijn straks alleen nog een droom
waar moet de natuur dan heen?
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
