De Biologische Zomer van Nederland

Het werd me toen duidelijk dat mensen, of het nu met goede bedoelingen of door slecht oordeel was, de natuur hadden verwoest.

Vlinders fladderden niet meer in de lente, gekleurde hagedissen klommen niet meer tegen de muren op, en de mensen daar dachten dat ze het juiste deden om de landbouwproductie te verhogen.In Syrië – net als in veel andere derdewereldlanden – was de competitie om het Europese model van beschaving na te bootsen. En zoals in de meeste van die landen, was de natuur het eerste slachtoffer.

De Nieuwe Religie: Terug naar de natuur

In Syrië wisten mensen niets van de nieuwe religie, die sommigen met een knipoog de “terugkeer naar de natuur” noemen. De tegenstelling was schrijnend: terwijl de mensen daar onvermoeibaar streefden naar vooruitgang en beschaving, vernietigden ze de omgeving en de natuur om hen heen. Bossen werden gekapt om ruimte te maken voor zielloze betonnen constructies, en pesticiden werden zonder beperkingen gebruikt om insecten te doden. Er werd niet nagedacht over het behoud van het ecologisch evenwicht of de duurzaamheid van natuurlijke hulpbronnen.

Maar hier in Nederland dacht ik dat het anders zou zijn. De Europeanen hadden een fase van bewustzijn bereikt waarin het behoud van de natuur en het milieu centraal stond. Maar zoals het gezegde luidt: “Niet alles wat glinstert is goud.” Na een korte tijd in Nederland begon ik op te merken dat de zaken enigszins uit de hand waren gelopen op een manier die ik niet had verwacht.

Welke weg is de juiste? Natuur of anti-natuur?

Hier rijzen de grote vragen: welke van de twee wegen is de juiste? Is het de vernietiging van de natuur onder het mom van vooruitgang? Of is het de poging om de natuur te herstellen door haar overdreven te beschermen?

In Nederland lijkt het erop dat de zaken op bepaalde momenten uit de hand zijn gelopen. Er is een grote bezorgdheid over de natuur, maar soms lijkt het erop dat deze bezorgdheid zelf problemen veroorzaakt. Een voorbeeld hiervan is de onverwachte verspreiding van insecten. Ja, de onkruiden die we overal zien zijn misschien inderdaad nuttig voor het ecologisch evenwicht, maar kunnen we echt zeggen dat de zaken goed gaan als deze planten en insecten zich ongecontroleerd vermenigvuldigen?

Het Verhaal van de wolven in Nederland

Neem bijvoorbeeld de kwestie van de wolven. Toen de wolven begonnen terug te keren naar Nederland, was er een grote vreugde. De Nederlandse media dekten het evenement uitgebreid, alsof de held terugkeerde naar het slagveld. Maar binnen slechts twee jaar veranderde de publieke opinie drastisch. Wolven werden een probleem dat de samenleving verstoorde. Deze dieren leefden in beperkte gebieden naast mensen, wat leidde tot aanvallen op schapen en soms zelfs op mensen.

Het was vanaf het begin duidelijk dat het terugbrengen van wilde dieren naar bewoonde gebieden geen gemakkelijke taak was. Het herstellen van het ecologisch evenwicht is moeilijk en complex, en vereist diep nadenken en zorgvuldig plannen. Het is natuurlijk dat wolven in conflict komen met mensen in zo’n omgeving. Maar er was een fout in de inschatting, en het resultaat is nu een voortdurende strijd tussen mensen en natuur.

Slakken, spinnen en vliegen

Dan is er het probleem van slakken in de zomer, dat in Nederland een angstaanjagend fenomeen is geworden. Slakken vermenigvuldigen zich op een beangstigende manier en hebben geen natuurlijke vijanden die hun verspreiding beperken. Dit dwingt mensen om veel geld en inspanning te besteden om ze te bestrijden. Het probleem hier lijkt op wat er met de wolven gebeurt: als je een perfecte omgeving creëert voor een bepaald type dier zonder rekening te houden met het natuurlijke evenwicht, dan zal het resultaat rampzalig zijn.

En laten we de spinnen niet vergeten, die lijken te hebben gekozen voor Nederland als hun permanente vakantiebestemming. Als ik mijn auto slechts een dag laat staan zonder hem te verplaatsen, dan hebben spinnen hun webben al op spiegels en hoeken gebouwd. Dit was niet iets dat ik op mijn lijst van dagelijkse uitdagingen had verwacht, maar hier ben ik dan, in voortdurende gevechten met hen, zowel thuis als in de auto.

Wat betreft de vliegen, ze laten hun wilde kant zien in de zomer, een kant die ik nog niet eerder kende. Ze zwermen zonder tegenstand rond, en het lijkt erop dat de strijd tussen mensen en vliegen eeuwig zal duren.

Onkruid: nuttig of schadelijk?

Dan zijn er de onkruiden, die door velen worden gezien als nuttig voor de gezondheid en voeding. Ja, de natuur bevat onschatbare voedings- en gezondheidsvoordelen, maar is het wijs om deze planten ongecontroleerd te laten vermenigvuldigen? Hier ligt de uitdaging: hoe we de voordelen van het milieu en de gezondheid in evenwicht kunnen brengen met de controle over de ongebreidelde uitbreiding van de natuur.

De grotere paradox: de rol van het westen in de klimaatverandering

Het lijkt ironisch dat terwijl westerse landen zoals Nederland streven naar een terugkeer naar de natuur en het behoud van het milieu, dezelfde westerse regeringen en industrieën wereldwijd bijdragen aan het veroorzaken van klimaatverandering. De enorme uitstoot van broeikasgassen en de ongebreidelde exploitatie van natuurlijke hulpbronnen door ontwikkelde landen hebben de planeet op een pad naar vernietiging gezet. En toch, wie betaalt de prijs voor deze milieumisdaden? Het zijn de mensen in derdewereldlanden, die het zwaarst getroffen worden door de gevolgen van klimaatverandering: extreme weersomstandigheden, voedseltekorten en gedwongen migratie.

Het probleem is dat we als mensheid lijken te falen in ons vermogen om in harmonie met de natuur te leven. We overdrijven in beide richtingen: ofwel vernietigen we de natuur in de naam van vooruitgang, ofwel proberen we haar zo rigide te beschermen dat we de natuurlijke balans verstoren. Het resultaat is vaak dat de negatieve gevolgen van ons handelen op lange termijn de positieve intenties overtreffen.

De balans tussen het behoud van de natuur en het benutten ervan blijft een onopgelost vraagstuk. Wij, als mensen, staan voor steeds grotere ecologische uitdagingen, alsof we proberen om te gaan met een oude moeder die wijsheid en ervaring bezit, maar we weten eigenlijk niet goed hoe we met haar moeten omgaan. We zijn haar kinderen, maar vaak tonen we onze onwetendheid over wat ze nodig heeft en begrijpen we de gevolgen van onze daden niet. We kunnen medelijden met haar hebben en proberen haar te beschermen, maar tegelijkertijd maken we dezelfde fouten die haar doen lijden. Het vinden van een evenwicht tussen zorg en respect voor deze aarde vraagt van ons een diepere inzicht en een langer uithoudingsvermogen, want onze Moeder Natuur mag dan oud zijn, maar ze is ook sterk en onvoorspelbaar.