We zoeken allemaal naar verbondenheid en integratie in de samenleving om ons heen. Dit gevoel geeft ons veiligheid, een van de belangrijkste pijlers van psychologisch welzijn. Taal vormt daarbij de grootste barrière in een diverse samenleving.
Toen ik als nieuwkomer hier werd verwelkomd, werd taal mijn nieuwe uitdaging. Hoewel ik me met Engels kon redden, wist ik dat Nederlands leren essentieel was voor bredere sociale en professionele kansen. Mijn reis in de taal begon vol motivatie, maar ook met uitdagingen, vooral het loslaten van mijn vertrouwde Engels.
Na de verplichte taalcursus zocht ik actief naar oefenmogelijkheden: tijdens boodschappen doen, in gesprekken met buren en via vrijwilligerswerk. Ik sloot me aan bij gespreksgroepen in de bibliotheek en volgde wekelijks online lessen via Zoom. Tijdens zo’n les kregen we de opdracht een woord te kiezen en er zinnen mee te vormen.
Ik koos zonder aarzeling voor “samen”, een woord dat direct romantische beelden opriep. De woorden stroomden vanzelf, en voor ik het wist, stond er een compleet gedicht. Toen mijn docent het las, reageerde ze enthousiast:
“WOW, ik ben helemaal weggeblazen! Dit gedicht én nu ook op muziek – een prachtig romantisch liefdeslied!”
Aangemoedigd door deze reactie besloot ik mijn gedicht te componeren met AI. Hier deel ik met jullie zowel de link naar het lied, waarin taal, poëzie en muziek samensmelten.
We zoeken allemaal naar verbondenheid en integratie in de samenleving om ons heen. Dit gevoel geeft ons veiligheid, een van de belangrijkste pijlers van psychologisch welzijn. Taal vormt daarbij de grootste barrière in een diverse samenleving.
Toen ik als nieuwkomer werd verwelkomd, werd taal mijn nieuwe uitdaging. Hoewel ik me met Engels kon redden, wist ik dat Nederlands leren essentieel was voor bredere sociale en professionele kansen. Mijn reis in de taal begon vol motivatie, maar ook met uitdagingen, vooral het loslaten van mijn vertrouwde Engels.
Na de verplichte taalcursus zocht ik actief naar oefenmogelijkheden: tijdens boodschappen doen, in gesprekken met buren en via vrijwilligerswerk. Ik sloot me aan bij gespreksgroepen in de bibliotheek en volgde wekelijks online lessen via Zoom. Tijdens zo’n les kregen we de opdracht een woord te kiezen en er zinnen mee te vormen.
Ik koos zonder aarzeling voor “samen”, een woord dat direct romantische beelden opriep. De woorden stroomden vanzelf, en voor ik het wist, stond er een compleet gedicht. Toen mijn docent het las, reageerde ze enthousiast:
“WOW, ik ben helemaal weggeblazen! Dit gedicht én nu ook op muziek – een prachtig romantisch liefdeslied!”
Aangemoedigd door deze reactie besloot ik mijn gedicht te componeren met AI. Hier deel ik met jullie zowel de link naar het lied, waarin taal, poëzie en muziek samensmelten.
